روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۳۱۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

روي الحسن بن محبوب عن عبد الله بن سنان عن ابي عبد الله ع :

فِي رَجُلٍ أَفْطَرَ فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ مُتَعَمِّداً يَوْماً وَاحِداً مِنْ غَيْرِ عُذْرٍ قَالَ يُعْتِقُ رَقَبَةً أَوْ يَصُومُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ أَوْ يُطْعِمُ سِتِّينَ مِسْكِيناً فَإِنْ لَمْ يَقْدِرْ تَصَدَّقَ بِمَا يُطِيقُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۴۶

حسن بن محبوب، از عبد اللّه بن سنان روايت كرده است كه امام صادق عليه السّلام در باره مردى كه در يك روز از ماه رمضان بدون عذرى روزه‏اش را از روى عمد بشكند، فرمود: مى‏بايد بنده‏اى را آزاد كند، يا دو ماه پياپى روزه بدارد، يا شصت مسكين را اطعام نمايد، و اگر قادر به اين امور نباشد مى‏بايد به اندازه طاقتش صدقه بدهد.