روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۴۵۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي ابو بصير عن ابي عبد الله ع :

فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ‏ قَالَ مَا يَكُونُ مِنَ اَلرَّجُلِ فِي حَالِ إِحْرَامِهِ فَإِذَا دَخَلَ‏ مَكَّةَ وَ طَافَ وَ تَكَلَّمَ بِكَلاَمٍ طَيِّبٍ كَانَ ذَلِكَ كَفَّارَةً لِذَلِكَ اَلَّذِي كَانَ مِنْهُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۷۲

و ابو بصير از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه در تفسير قول خداى عزّ و جلّ: ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ فرمود: تفث همان ناروائيها است كه در حال احرام از شخص سر ميزند، و چون از منى بمكّه بازآيد، و طواف بجا آورد، و سخنى خوش بر زبان براند، اين كار كفّاره چيزيست كه از او سرزده است.