روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۳۱۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

روي معاويه بن عمار قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ اَلرَّجُلُ يَمُرُّ مُجْتَازاً يُرِيدُ اَلْيَمَنَ‏ أَوْ غَيْرَهَا مِنَ اَلْبُلْدَانِ وَ طَرِيقُهُ‏ بِمَكَّةَ فَيُدْرِكُ اَلنَّاسَ وَ هُمْ يَخْرُجُونَ إِلَى اَلْحَجِّ فَيَخْرُجُ مَعَهُمْ إِلَى اَلْمَشَاهِدِ أَ يُجْزِيهِ ذَلِكَ عَنْ حَجَّةِ اَلْإِسْلاَمِ قَالَ نَعَمْ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۱۸

معاوية بن عمّار در روايت خود گفت: به امام صادق عليه السّلام معروض داشتم كه مردى عازم يمن يا مقصدى ديگر در راه سفر خود بمكّه ميگذرد، و او در زمانى بمردم آنجا ميرسد كه بسوى حجّ بيرون ميشوند، پس او نيز در جمع ايشان بسوى مشاهد- و براى انجام مناسك- بيرون مى‏شود، در اين صورت آيا شهود آن مشاهد- و انجام آن مناسك او را از حجّة الاسلام كفايت ميكند؟ امام فرمود: آرى.