روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۲۹۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي البزنطي عن ابي الحسن ع قال :

سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ أَخَذَ حَجَّةً مِنْ رَجُلٍ فَقُطِعَ عَلَيْهِ اَلطَّرِيقُ فَأَعْطَاهُ رَجُلٌ حَجَّةً أُخْرَى أَ يَجُوزُ لَهُ ذَلِكَ فَقَالَ جَائِزٌ لَهُ ذَلِكَ مَحْسُوبٌ لِلْأَوَّلِ وَ اَلْآخِرُ وَ مَا كَانَ يَسَعُهُ غَيْرُ اَلَّذِي فَعَلَ إِذَا وَجَدَ مَنْ يُعْطِيهِ اَلْحَجَّةَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۱۲

و بزنطى در روايت از امام ابو الحسن عليه السّلام گفت: از آن امام در باره مردى سؤال كردم كه حجّه‏اى از مردى گرفته است، و پس از آن راهزنان راه را بر او بريده‏اند،- و توشه سفرش را ربوده‏اند- پس در اين ميان مردى حجّه‏اى ديگر به او داده است، آيا قبول حجّه دوّم براى او جايز است؟ پس امام عليه السّلام فرمود: اين عمل براى او جايز است، و آن حجّه- كه او بجا مى‏آورد- هم براى شخص اوّل محسوبست، و هم براى شخص آخر، زيرا در صورتى كه شخصى يافت شده است كه حجّه‏اى به او عطا كند، كارى جز آنچه كرده است، از او برنمى‏آمده است.