روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۱۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، أَبْوَابُ الزَّكَاة-بَابُ فَضْلِ الْمَعْرُوف

و قال ع :

رَأَيْتُ اَلْمَعْرُوفَ كَاسْمِهِ وَ لَيْسَ شَيْ‏ءٌ أَفْضَلَ مِنَ اَلْمَعْرُوفِ إِلاَّ ثَوَابُهُ وَ ذَلِكَ يُرَادُ مِنْهُ وَ لَيْسَ كُلُّ مَنْ يُحِبُّ أَنْ يَصْنَعَ اَلْمَعْرُوفَ إِلَى اَلنَّاسِ يَصْنَعُهُ وَ لَيْسَ كُلُّ مَنْ يَرْغَبُ فِيهِ يَقْدِرُ عَلَيْهِ وَ لاَ كُلُّ مَنْ يَقْدِرُ عَلَيْهِ يُؤْذَنُ لَهُ فِيهِ فَإِذَا اِجْتَمَعَتِ اَلرَّغْبَةُ وَ اَلْقُدْرَةُ وَ اَلْإِذْنُ فَهُنَالِكَ تَمَّتِ اَلسَّعَادَةُ لِلطَّالِبِ وَ اَلْمَطْلُوبِ إِلَيْهِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۶۰

و نيز آن امام عليه السّلام فرمود: معروف را بمانند اسمش زيبا ديدم، و چيزى بهتر و برتر از معروف نيست، بجز ثواب آن، و منظور از معروف همين است، و نه چنين است كه هر كس دوست بدارد كه معروفى در باره مردم بجا آورد آن را انجام دهد، و نه چنين است كه هر كس در آن راغب باشد قدرت بر آن بيابد. و نه چنين است كه هر كس قادر بر آن باشد در انجام آن مأذون شود. پس هر زمان كه رغبت و قدرت و اذن فراهم شود، آنجا سعادت براى طالب و مطلوب كامل شده است.