روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۹۱۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ ثَوَابِ صَلَاةِ اللَّيْل

و قال ابو جعفر ع :

إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى يُحِبُّ اَلْمُدَاعِبَ فِي اَلْجَمَاعَةِ بِلاَ رَفَثٍ اَلْمُتَوَحِّدَ بِالْفِكْرِ اَلْمُتَخَلِّيَ بِالْعِبَرِ اَلسَّاهِرَ بِالصَّلاَةِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۶۲

امام محمّد باقر عليه السّلام فرمود: همانا خداوند تبارك و تعالى دوست ميدارد كسى را كه در ميان جمع شوخ طبعى كند و خوش مجلس باشد تا وقت ديگران باو خوش گردد (و بنا بر تعبيرات ديگرى كه نقل كرده‏اند يعنى شوخى و مزاح كند وقتى كه مى‏خواهد نزديكى كند و با خشونت و زور اين كار را نكند) امّا چندان شوخى كند كه به فحش نينجامد، و كسى را كه تنهائى گزيند و به تفكّر پردازد، و نيز كسى را كه فارغ از هر اشتغالى خلوت كند و انديشه خود را به عبرت گرفتن از احوال دنيا متوجّه سازد، و شب زنده دار براى نماز شب، خداوند اين افراد را محبوب مى‏دارد.