روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۹۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ صَلَاةِ الْخَوْفِ وَ الْمُطَارَدَةِ وَ الْمُوَاقَفَةِ وَ الْمُسَايَفَة

و ساله سماعه بن مهران :

عَنْ صَلاَةِ اَلْقِتَالِ فَقَالَ إِذَا اِلْتَقَوْا فَاقْتَتَلُوا فَإِنَّمَا اَلصَّلاَةُ حِينَئِذٍ تَكْبِيرٌ وَ إِذَا كَانُوا وُقُوفاً لاَ يَقْدِرُونَ عَلَى اَلْجَمَاعَةِ فَالصَّلاَةُ إِيمَاءٌ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۵۲

سماعة بن مهران از آن حضرت (امام صادق عليه السّلام) در مورد چگونگى نماز در هنگام كارزار سؤال كرد، آن حضرت فرمود: وقتى با هم برخورد كنند و به پيكار پردازند در چنين حالى نماز فقط تكبير است، و چون رو در رو با دشمن باشند و مسلمين از بيم دشمن نتوانند بجماعت نماز كنند در اين صورت نماز با ايماء انجام مى‏شود. و كسى كه برهنه باشد نشسته نماز مى‏كند و دست خود را بر عورتش قرار ميدهد، و اگر زن برهنه باشد دستش را نيز بر عورت خويش مينهد، آنگاه با ايماء نماز مى‏كنند، بنحوى كه سجده آنان فروتر از ركوعشان باشد، و ركوع و سجود صحيح بجا نمى‏آورند تا مبادا عورت ايشان از پشت سر نمايان گردد بلكه با سر ايماء مى‏كنند. و اگر جماعتى برهنه باشند هر يك به تنهائى (بترتيبى كه گذشت) نماز مى‏كند نه بجماعت. و در ميان آب و گل (كسى در گل فرو رفته باشد) نماز با ايماء خوانده مى‏شود، و در اين صورت ركوع فروتر از سجود انجام مى‏شود. (چون ركوع را ميتواند تا حدّى خم شود ولى سجده را بايد به ايماء بجاى آورد).