روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۴۳۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الْأَذَانِ وَ الْإِقَامَةِ وَ ثَوَابِ الْمُؤَذِّنِين

و روي عن عمار الساباطي انه قال :

سُئِلَ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ نَسِيَ مِنَ اَلْأَذَانِ حَرْفاً فَذَكَرَهُ حِينَ فَرَغَ مِنَ اَلْأَذَانِ وَ اَلْإِقَامَةِ قَالَ يَرْجِعُ إِلَى اَلْحَرْفِ اَلَّذِي نَسِيَهُ فَلْيَقُلْهُ وَ لْيَقُلْ مِنْ ذَلِكَ اَلْحَرْفِ إِلَى آخِرِهِ وَ لاَ يُعِيدُ اَلْأَذَانَ كُلَّهُ وَ لاَ اَلْإِقَامَةَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۳۹

از عمّار ساباطى روايت كرده‏اند كه گفت: از امام صادق عليه السّلام پرسيدند: شخصى هنگام اذان گفتن يك جمله يا يك فصل از اذان را فراموش كرده است بگويد و وقتى از اذان و اقامه فارغ شده بيادش آمده كه يك بخش را نگفته تكليفش چيست؟ آن حضرت فرمود: به همان بخش از اذان كه فراموش كرده باز ميگردد و آن را مى‏گويد، و در ضمن بايد از آن فصل تا آخر اذان را نيز مجدّدا بگويد و تمام اذان يا اقامه را (در اين قبيل موارد) لازم نيست اعاده كند (بلكه از همان قسمت كه فراموش شده تا آخر اذان يا اقامه را بايد گفت).