روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۶۹۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ مَا يُنَجِّسُ الثَّوْبَ وَ الْجَسَد

و سال زيد الشحام ابا عبد الله ع :

عَنِ اَلثَّوْبِ يَكُونُ فِيهِ اَلْجَنَابَةُ وَ تُصِيبُنِي اَلسَّمَاءُ حَتَّى يَبْتَلَّ عَلَيَّ فَقَالَ لاَ بَأْسَ بِهِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۹۷

و زيد شحّام از امام صادق عليه السلام پرسيد: لباسى كه در آن منى بوده بتن داشتم، باران بر من بباريد تا جامه‏ام تر شد. فرمود: اشكالى ندارد (يعنى بتن داشتن اين لباس در غير حال نماز، و حديث شماره ۱۵۵ شايد توضيح اين حديث را بدهد). و اگر كسى در بسترى كه آلوده به منى است بخوابد و در آن بستر عرق كند اشكالى ندارد. (چون صرف عرق كردن موجب نجاست نيست مگر اينكه علم بوصول نجاست پيدا كند). و هر گاه شخص جنب در جامه‏اش عرق كند هنگامى كه غسل كرد ميتواند در آن جامه بدن را خشك كند. (چون عرق جنب پاك است)، و هر گاه جنابت از مورد حلال حاصل شده باشد و شخص عرق كند در آن جامه نمازگزاردن جايز است. و هر گاه جنابت از حرام باشد نماز گزاردن در لباس آلوده به عرق آن جايز نيست. و اگر زن حائض در لباسى عرق كرد نماز خواندن با آن جامه اشكال ندارد.