روایت:الکافی جلد ۲ ش ۹۸۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن محمد بن عيسي عن يونس عن عبد الله بن مسكان عن محمد بن مسلم عن ابي عبد الله ع قال سمعته يقول :

اَلْكَبَائِرُ سَبْعٌ قَتْلُ اَلْمُؤْمِنِ مُتَعَمِّداً وَ قَذْفُ اَلْمُحْصَنَةِ وَ اَلْفِرَارُ مِنَ اَلزَّحْفِ وَ اَلتَّعَرُّبُ بَعْدَ اَلْهِجْرَةِ وَ أَكْلُ مَالِ اَلْيَتِيمِ ظُلْماً وَ أَكْلُ اَلرِّبَا بَعْدَ اَلْبَيِّنَةِ وَ كُلُّ مَا أَوْجَبَ اَللَّهُ عَلَيْهِ اَلنَّارَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۱۳۵

از محمد بن مسلم، گويد: از امام صادق (ع) شنيدم مى‏فرمود: كبائر هفتند: ۱- قتل مؤمن به عمد ۲- متّهم كردن زن عفيفه به زنا ۳- گريختن از جبهه جهاد ۴- تعرّب پس از هجرت ۵- خوردن مال يتيم به ناحق ۶- خوردن ربا بعد از علم به حرمت آن‏ ۷- هر خلافى كه خدا آتش را بر آن، واجب و مقرّر كرده است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۷۹

محمد بن مسلم گويد: شنيدم امام صادق عليه السّلام ميفرمود: كبائر هفت گناه است: ۱- كشتن مؤمن بعمد ۲- متهم ساختن زن پاكدامن. ۳- فرار از جهاد. ۴- تعرب بعد از هجرت ۵- خوردن مال يتيم بناحق. ۶- خوردن ربا بعد از دانستن (حرمت آن) ۷- هر چه خدا بر آن دوزخ را واجب كرده.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۶۷

على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى، از يونس، از عبداللَّه بن مسكان، از محمد بن مسلم، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: شنيدم از آن حضرت كه مى‏فرمود: «گناهان كبيره هفت است: كشتن مؤمن از روى عمد و قصد، و فحش گفتن به زن عفيفه، و گريختن از ميان مجاهدين، و اعرابى و باديه‏نشين شدن بعد از هجرت، و خوردن مال يتيم از روى ستم، و خوردن ربا بعد از حجّت روشن بر حرمت آن، و هر چه خدا آتش دوزخ را بر كردن آن واجب گردانيده باشد».