روایت:الکافی جلد ۲ ش ۹۷۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن سهل بن زياد عن محمد بن الحسن بن شمون عن عبد الله بن عبد الرحمن الاصم عن مسمع بن عبد الملك عن ابي عبد الله ع قال قال رسول الله ع :

إِنَّ اَلْعَبْدَ لَيُحْبَسُ عَلَى ذَنْبٍ مِنْ ذُنُوبِهِ مِائَةَ عَامٍ وَ إِنَّهُ لَيَنْظُرُ إِلَى أَزْوَاجِهِ فِي‏ اَلْجَنَّةِ يَتَنَعَّمْنَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۱۲۷

از امام صادق (ع)، كه رسول خدا (ص) فرمود: راستى بنده بر گناه خود صد سال زندانى باشد و به چشمِ خود بيند كه همسرانِ او در بهشت به نعمت اندرند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۷۴

رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: همانا بنده گاهى براى يكى از گناهانش صد سال (در قيامت) حبس شود، و همسران خود را بيند كه در نعمت بهشت ميخرامند (يعنى صد سال ديرتر از همسرانش ببهشت رود).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۵۷

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از سهل بن زياد، از محمد بن حسن بن شمّون، از عبداللَّه بن عبدالرحمان بن اصم، از مسمع بن عبدالملك، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: به درستى كه بنده در قيامت، صد سال بر گناهى از گناهان خويش محبوس و معطّل مى‏شود، و به سوى زنان خويش كه در بهشت‏اند نظر مى‏كند كه در ناز و نعمت مى‏گذارنند».