روایت:الکافی جلد ۲ ش ۹۵۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

الحسين بن محمد و محمد بن يحيي جميعا عن علي بن محمد بن سعد عن محمد بن مسلم عن ابي سلمه عن محمد بن سعيد بن غزوان عن ابن ابي نجران عن محمد بن سنان عن ابي خديجه قال :

دَخَلْتُ عَلَى‏ أَبِي اَلْحَسَنِ ع‏ فَقَالَ لِي إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَيَّدَ اَلْمُؤْمِنَ‏ بِرُوحٍ‏ مِنْهُ‏ تَحْضُرُهُ فِي كُلِّ وَقْتٍ يُحْسِنُ فِيهِ وَ يَتَّقِي وَ تَغِيبُ عَنْهُ فِي كُلِّ وَقْتٍ يُذْنِبُ فِيهِ وَ يَعْتَدِي فَهِيَ مَعَهُ تَهْتَزُّ سُرُوراً عِنْدَ إِحْسَانِهِ وَ تَسِيخُ فِي اَلثَّرَى عِنْدَ إِسَاءَتِهِ فَتَعَاهَدُوا عِبَادَ اَللَّهِ نِعَمَهُ بِإِصْلاَحِكُمْ أَنْفُسَكُمْ تَزْدَادُوا يَقِيناً وَ تَرْبَحُوا نَفِيساً ثَمِيناً رَحِمَ اَللَّهُ اِمْرَأً هَمَّ بِخَيْرٍ فَعَمِلَهُ أَوْ هَمَّ بِشَرٍّ فَارْتَدَعَ عَنْهُ ثُمَّ قَالَ نَحْنُ نُؤَيِّدُ اَلرُّوحَ بِالطَّاعَةِ لِلَّهِ وَ اَلْعَمَلِ لَهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۱۱۵

از ابى خديجه، گويد: نزد ابى الحسن (ع) در آمدم و به من فرمود: راستى خدا تبارك و تعالى مؤمن را با روحى از طرف خود كمك كرده است كه هر گاه نيكى كند و تقوى ورزد، آن روح نزد او حاضر شود، و هر گاه گناهى كند و تجاوز نمايد، از او نهان گردد و آن روح همراه او است و هنگامى كه احسانى كند، از شادى به رقص آيد و چون بدى كند، به زير خاك فرو رود. اى بنده‏هاى خدا! نعمتهاى خدا را به اصلاح نفس خود بازرسى كنيد و قدردانى نمائيد تا يقينِ شما بيفزايد، و سود و بهره باارزش و پربها بريد، خدا رحمت كند بنده‏اى را كه قصد خيرى كند و آن را انجام دهد يا قصد كار بدى كند و از آن باز ايستد و كناره كند، سپس فرمود: ما خود روح را با طاعت خدا و عمل براى خدا تأييد مى‏كنيم.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۶۹

ابو خديجه گويد: خدمت حضرت ابو الحسن عليه السلام رسيدم، بمن فرمود: خداى تبارك و تعالى مؤمن را بوسيله روحى از جانب خود تأييد كند و هر زمان كه مؤمن نيكى كند و تقوى پيش گيرد، آن روح نزد او حاضر است. و هر گاه گناه كند و تجاوز نمايد، آن روح در آن زمان غايب شود، پس آن روح با مؤمن است و در زمان احسان و نيكى او از شادى بجنبش آيد و هنگام بدرفتاريش در زمين فرو رود. بندگان خدا، نعمتهاى خدا را (كه ايمان و يقين است) بوسيله اصلاح نفس خويش (بسبب تقوى و ترك گناه) مراقبت كنيد تا يقين شما بيفزايد و سودى نفيس و گرانبها بريد، خدا رحمت كند بنده‏اى را كه تصميم خيرى گيرد و انجام دهد يا تصميم شرى گيرد و از آن باز ايستد، سپس فرمود: ما (اهل بيت) آن روح را بوسيله اطاعت خدا و عمل براى او تأييد ميكنيم.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۴۵

حسين بن محمد و محمد بن يحيى، هر دو روايت كرده‏اند، از على بن محمد بن سعد، از محمد بن مسلم، از ابوسلمه، از محمد بن سعيد بن غزوان، از ابن‏ابى‏نجران، از محمد بن سنان، از ابوخديجه كه گفت: بر امام موسى‏كاظم عليه السلام داخل شدم؛ پس به من فرمود كه: «خداى- تبارك و تعالى- مؤمن را به روحى تقويت كرده كه در هر وقت كه نيكى مى‏كند و پرهيز مى‏نمايد، در نزد او حاضر است، و در هر وقت كه گناه مى‏كند و از حد درمى‏گذرد، از او پنهان است. و آن روح، با مؤمن است در زمانى كه مؤمن نيكى مى‏كند و از روى شادى مى‏لرزد، و در زمانى كه بدى از او سر مى‏زند، در خاك فرو مى‏رود. پس اى بندگان خدا! با اصلاح آوردن نفس‏هاى خويش، نعمت‏هاى آن جناب را رعايت كنيد، تا يقين شما زياد شود، و چيز نفيس گرانبهايى را نفع كنيد. خدا رحمت كند مردى را كه قصد كند كه فعل خير را به عمل آورد، پس آن را به عمل آورد، يا قصد كند كه بدى را به عمل آورد، و از آن باز ايستد». بعد از آن فرمود كه: «ما روح را تقويت مى‏دهيم به طاعت كردن از براى خدا، و عمل نمودن از براى رضاى او». «۱» __________________________________________________

(۱). و بنابر بعضى از نسخه‏هاى كافى، ما روح را زياد ياد مى‏كنيم؛ يعنى روح ايمان و نور آن.