روایت:الکافی جلد ۲ ش ۹۴۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن سهل بن زياد عن ابن محبوب عن عبد الله بن غالب عن ابيه عن سعيد بن المسيب قال :

سَأَلْتُ‏ عَلِيَّ بْنَ اَلْحُسَيْنِ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَوْ لاََ أَنْ يَكُونَ اَلنََّاسُ أُمَّةً وََاحِدَةً قَالَ عَنَى بِذَلِكَ أُمَّةَ مُحَمَّدٍ ص‏ أَنْ يَكُونُوا عَلَى دِينٍ وَاحِدٍ كُفَّاراً كُلَّهُمْ‏ لَجَعَلْنََا لِمَنْ يَكْفُرُ بِالرَّحْمََنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفاً مِنْ فِضَّةٍ وَ لَوْ فَعَلَ اَللَّهُ ذَلِكَ بِأُمَّةِ مُحَمَّدٍ ص‏ لَحَزِنَ اَلْمُؤْمِنُونَ وَ غَمَّهُمْ ذَلِكَ وَ لَمْ يُنَاكِحُوهُمْ وَ لَمْ يُوَارِثُوهُمْ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۱۱۱

از سعيد بن مسيّب، گويد: از على بن الحسين (ع) پرسيدم از تفسير قول خدا عز و جل (۳۳ سوره زخرف): «و اگر نبودند مردم يك امّت» فرمود: مقصود اين آيه: أُمّت محمد (ص) است كه اگر همه بر كيشِ كفر بودند «هر آينه مقرّر مى‏داشتيم براى آن كسانى كه به رحمان كافرند خانه‏هائى كه سقفش از نقره باشد» و اگر خدا با امت (يعنى كفّار آنها و منافقان آنها) چنين معامله‏اى مى‏كرد، مؤمنان محزون مى‏شدند و اين غم، آنها را فرا مى‏گرفت و ديگران با آنها زناشوئى نمى‏كردند و با آنها هم ارث نمى‏شدند (و اين مايه قطع نسل و فناى مؤمنان مى‏شد.)

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۶۵

سعيد بن مسيب گويد: از على بن الحسين عليهما السّلام از تفسير قول خداى عز و جل: «اگر نبود كه مردم يك امت ميشدند» پرسيدم، فرمود: مقصود از اين آيه امت محمد صلى اللَّه عليه و آله است كه (اگر نبود كه) همه كافر ميشدند «و براى آنهائى كه بخداى رحمان كافر ميشدند. سقفى از نقره براى خانه‏هايشان قرار ميداديم، ۳۳ سوره ۴۳» و اگر خدا اين كار را با امت محمد صلى اللَّه عليه و آله مينمود، مؤمنين اندوهگين شده و اين عمل آنها را غمناك ميساخت و ديگران با آنها زناشوئى نميكردند و از يك ديگر ارث نميبردند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۴۱

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از سهل بن زياد، از ابن‏محبوب، از عبداللَّه بن غالب، از پدرش، از سعيد بن مسيّب كه گفت: حضرت على بن الحسين عليهما السلام را سؤال كردم از قول خداى عز و جل: «وَ لَوْ لا أَنْ يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً واحِدَةً» «۱»؛ يعنى: «و اگر نه اين بود كه همه مردمان، يك گروه مى‏گرديدند». و حضرت فرمود كه: «مقصود خدا از اين، امّت محمد صلى الله عليه و آله است؛ يعنى اگر نه اين بود كه ايشان بر يك دين مى‏بودند، در حالتى كه همه ايشان كافر بودند: «لَجَعَلْنا لِمَنْ يَكْفُرُ بِالرَّحْمنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفاً مِنْ فِضَّةٍ» «۲»؛ هر آينه قرار مى‏داديم از براى كسى كه نمى‏گرود به خداوند بخشاينده، از براى خانه‏هاى ايشان؛ يعنى قرار مى‏داديم از براى خانه‏هاى ايشان سقف‏ها از نقره». و حضرت فرمود كه: «اگر خدا با امّت محمد چنين كرده بود، مؤمنان اندوهناك مى‏شدند، و همين ايشان را غمناك مى‏ساخت، و با ايشان نكاح نمى‏كردند و ايشان را ارث نمى‏دادند». __________________________________________________

(۱). زخرف، ۳۳.
(۲). زخرف، ۳۳.