روایت:الکافی جلد ۲ ش ۷۲۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن النوفلي عن السكوني عن ابي عبد الله ع قال قال رسول الله ص :

مَنْ سَقَى مُؤْمِناً شَرْبَةً مِنْ مَاءٍ مِنْ حَيْثُ يَقْدِرُ عَلَى اَلْمَاءِ أَعْطَاهُ اَللَّهُ بِكُلِّ شَرْبَةٍ سَبْعِينَ أَلْفَ حَسَنَةٍ وَ إِنْ سَقَاهُ مِنْ حَيْثُ لاَ يَقْدِرُ عَلَى اَلْمَاءِ فَكَأَنَّمَا أَعْتَقَ عَشْرَ رِقَابٍ مِنْ وُلْدِ إِسْمَاعِيلَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۹۹

امام صادق (ع) فرمود: رسول خدا (ص) فرموده است: هر كه يك شربت از آب به يك مؤمن بنوشاند كه بدان توانا است، خدايش به هر شربتى هفتاد هزار حسنه بدهد و اگر به او نوشاند از آنجا كه نتواند شربت آب را به دست آرد، گويا ده بنده از فرزندان اسماعيل را آزاد كرده باشد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۸۸

رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: هر كه شربت آبى در جايى كه بدان توانائى دارد بمؤمنى آشامند، خدا در برابر هر شربتى ۷۰ هزار حسنه باو دهد، و اگر در جايى كه بآب توانائى ندارد (يعنى بسختى فراهم مى‏شود) باو آشاماند، مثل اينست كه ده بنده از فرزندان اسماعيل را آزاد كرده است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۵۰۷

على بن ابراهيم، از پدرش، از نوفلى، از سكونى، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هر كه مؤمنى را شربت آبى دهد در جايى كه قادر بر آب باشد، خدا او را به هر شربتى هفتاد هزار حسنه عطا كند، و اگر او را آب دهد در جايى كه قادر بر آب نباشد، گويا ده كس از فرزندان اسماعيل را از قيد بندگى خلاص كرده و آزاد نموده است».