روایت:الکافی جلد ۲ ش ۴۹۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن علي بن الحكم عن الحسن بن حمزه عن جده عن ابي حمزه الثمالي عن علي بن الحسين ص قال كان رسول الله ص يقول في اخر خطبته :

طُوبَى لِمَنْ طَابَ خُلُقُهُ‏ وَ طَهُرَتْ سَجِيَّتُهُ‏ وَ صَلَحَتْ سَرِيرَتُهُ‏ وَ حَسُنَتْ عَلاَنِيَتُهُ‏ وَ أَنْفَقَ اَلْفَضْلَ مِنْ مَالِهِ‏ وَ أَمْسَكَ اَلْفَضْلَ مِنْ قَوْلِهِ‏ وَ أَنْصَفَ اَلنَّاسَ مِنْ نَفْسِهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۴۲۹

از على بن الحسين (ع) كه رسول خدا (ص) در آخر خطبه خود مى‏فرمود: خوشا به كسى كه خلقش خوب است و طبعش پاك است و نهادش به است و آشكارش نيكو است، زيادى مالش را انفاق كند و از پرگوئى خوددارى كند و ميان خود و مردم به انصاف قضاوت كند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۱۴

على بن الحسين صلوات اللَّه عليهما فرمود: رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله در آخر سخنرانى خود ميفرمود: خوشا حال كسى كه خلقش طيب و طبعش طاهر و باطنش شايسته و آشكارش نيكو باشد، و زيادى مالش را بدهد و زيادى گفتارش را نگه دارد و از خود انصاف دهد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۳۷۱

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از على بن حكم، از حسن بن حمزه، از جدّش از ابوحمزه ثمالى، از حضرت على بن الحسين عليهما السلام روايت كرده است كه فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله در آخر خطبه خويش مى‏فرمود كه: خوشا حال كسى كه خلقش خوش و پاكيزه، و طبيعتش پاك، و نهانى‏اش شايسته، و آشكارش نيكو باشد، و زيادتى مال خود را انفاق كند، و زيادتى گفتار خويش را نگاه دارد و سخن لغو و بى‏مصرف نگويد، و مردم را از نفس خويش انصاف دهد».