روایت:الکافی جلد ۲ ش ۳۵۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن حماد عن ربعي عمن حدثه عن ابي جعفر ع قال قال لي ابي :

يَا بُنَيَ‏ مَا مِنْ شَيْ‏ءٍ أَقَرَّ لِعَيْنِ أَبِيكَ مِنْ جُرْعَةِ غَيْظٍ عَاقِبَتُهَا صَبْرٌ وَ مَا مِنْ شَيْ‏ءٍ يَسُرُّنِي أَنَّ لِي بِذُلِّ نَفْسِي حُمْرَ اَلنَّعَمِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۳۳۵

از امام باقر (ع) كه پدرم به من فرمود: اى پسر جانم، چيزى چشم پدرت را روشن‏تر نكند از جرعه خشمى كه دنبالش صبر باشد و چيزى بيش از اين شادم نكند كه براى من به خوار شدن نفسم گله شتران است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۷۱

امام باقر عليه السّلام فرمود: پدرم بمن فرمود: چيزى مانند جرعه خشمى كه بصبر پايان پذيرد، چشم پدرت را روشن نكند، و چيزى شادم نكند كه در عوض فروتنيم، برايم شتران سرخ باشد (بشماره ۱۷۹۰ رجوع شود).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۹۵

على بن ابراهيم، از پدرش، از حمّاد، از ربعىّ، از آنكه او را حديث كرده از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه آن حضرت فرمود: «پدرم به من فرمود كه: اى فرزند عزيز من! چيزى نيست كه چشم پدرت را بيشتر روشن كند، از جرعه خشمى كه عاقبت آن صبر باشد. و مرا شاد نمى‏كند كه شتران سرخ مو از براى من باشد، در مقابل خوارى نفس من».