روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۳۲۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الْعِشْرَة

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن مرازم بن حكيم قال :

أَمَرَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ بِكِتَابٍ فِي حَاجَةٍ فَكُتِبَ ثُمَّ عُرِضَ عَلَيْهِ وَ لَمْ يَكُنْ فِيهِ اِسْتِثْنَاءٌ فَقَالَ كَيْفَ رَجَوْتُمْ أَنْ يَتِمَّ هَذَا وَ لَيْسَ فِيهِ اِسْتِثْنَاءٌ اُنْظُرُوا كُلَّ مَوْضِعٍ لاَ يَكُونُ فِيهِ اِسْتِثْنَاءٌ فَاسْتَثْنُوا فِيهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۵۹۷

از مرازم بن حكيم گويد: امام صادق (ع) فرمود: نامه‏اى براى انجام حاجتى بنويسند، و نوشتند و به آن حضرت وانمودند و در آن كلمه ان شاء اللَّه نبود، فرمود: چه اميدى داريد كه اين كار انجام شود با اينكه ان شاء اللَّه ندارد؟ بنگريد هر جا ان شاء اللَّه مى‏خواهد در آن بنويسيد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۹۹

مرازم بن حكيم گويد: حضرت صادق عليه السلام دستور فرمود براى كارى نامه‏اى بنويسند، پس آن نامه نوشته شد و بنظر آن حضرت رساندند و در آن نامه‏

«ان شاء اللَّه»

ننوشته بودند، فرمود: چگونه اميد داريد كه اين كار بپايان برسد (و انجام شود) با اينكه‏

«ان شاء اللَّه»

در آن نيست؟ بنگريد هر كجا كه‏

«ان شاء اللَّه»

ندارد در آن بنويسيد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۷۸۱

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن ابى عمير، از مرازم بن حكيم روايت كرده است كه: امام جعفر صادق عليه السلام امر فرمود كه در باب حاجتى نامه‏اى بنويسند، و آن نامه نوشته شد.پس بر آن حضرت عرض شد و در آن استثنا نبود؛ يعنى انشاء اللَّه در آن نوشته نشده بود. فرمود: «چگونه اميد داريد كه اين امر تمام شود، و حال آنكه استثنايى در آن نيست. نظر كنيد در هر جا كه استثنا در آن نيست، در آن استثنا كنيد» (و انشاء اللَّه را بنويسيد).