روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۲۲۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الْعِشْرَة

علي بن ابراهيم عن ابيه عن صالح بن السندي عن جعفر بن بشير عن عثمان عن ابي اسامه قال قال ابو عبد الله ع :

مَنْ سَمِعَ عَطْسَةً فَحَمِدَ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ صَلَّى عَلَى‏ اَلنَّبِيِّ ص‏ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ‏ لَمْ يَشْتَكِ عَيْنَيْهِ وَ لاَ ضِرْسَهُ ثُمَّ قَالَ إِنْ سَمِعْتَهَا فَقُلْهَا وَ إِنْ كَانَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ اَلْبَحْرُ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۵۴۳

از ابى اسامه، گويد: امام صادق (ع) فرمود: هر كه عطسه‏اى شنود و حمد خداى عز و جل كند، صلوات بر پيغمبر و خاندانش فرستد، از درد چشم و دندانش ننالد. سپس فرمود: اگر آن را شنيدى، آن ذكر را بگو گرچه ميان تو و آن، دريا باشد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۷۵

ابو اسامه گويد: حضرت صادق عليه السلام فرمود: هر كه صداى عطسه‏اى را بشنود پس خداى عز و جل را حمد گويد و بر پيغمبر (ص) و خاندانش صلوات بفرستد، درد چشم و دندان نبيند، سپس فرمود: اگر آن را شنيدى ذكر (حمد و صلوات) را بگو اگر چه ميان تو و آن (كس كه عطسه زده) دريا فاصله باشد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۷۴۳

على بن ابراهيم، از صالح بن سندى، از جعفر بن بشير، از عثمان، از ابواسامه روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه: «هر كه عطسه را بشنود و خداى عز و جل را حمد كند و بر پيغمبر و اهل بيتش- صلوات اللَّه عليهم- صلوات فرستد، به درد چشم و دندانش مبتلى نشود و از آنها ننالد». بعد از آن، فرمود كه: «اگر عطسه‏اى را بشنوى، اين را بگو، و هر چند كه ميان تو و او دريا فاصله باشد».