روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۹۹۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

و عنه رفعه الي ابي جعفر ع :

أَنَّهُ عَلَّمَ أَخَاهُ‏ عَبْدَ اَللَّهِ بْنَ عَلِيٍ‏ هَذَا اَلدُّعَاءَ اَللَّهُمَّ اِرْفَعْ ظَنِّي‏ صَاعِداً وَ لاَ تُطْمِعْ فِيَّ عَدُوّاً وَ لاَ حَاسِداً وَ اِحْفَظْنِي قَائِماً وَ قَاعِداً وَ يَقْظَاناً يَقْظَانَ‏ وَ رَاقِداً اَللَّهُمَّ اِغْفِرْ لِي‏ وَ اِرْحَمْنِي وَ اِهْدِنِي سَبِيلَكَ اَلْأَقْوَمَ وَ قِنِي حَرَّ جَهَنَّمَ‏ وَ اُحْطُطْ عَنِّي اَلْمَغْرَمَ‏ وَ اَلْمَأْثَمَ وَ اِجْعَلْنِي مِنْ خَيْرِ خِيَارِ اَلْعَالَمِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۳۴۳

سند را به امام باقر (ع) رسانيده كه به برادر خود عبد اللَّه بن على اين دعا را آموخت: «بار خدايا! گمان مرا بالا بر و دشمن و حسود را به طمع دست اندازى مينداز، و مرا حفظ كن ايستاده باشم يا نشسته يا بيدار باشم يا خواب، بار خدايا! مرا بيامرز و رحمت كن و به راه هر چه‏ راست‏تر خود رهبرى كن و از سوز دوزخ نگهدار و بار بدهكارى و گناه را از دوشم فرود آر و مرا از بهترين اخيار جهان ساز».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۷۸

و در حديث مرفوعى از امام باقر عليه السّلام حديث شده كه اين دعا را ببرادرش عبد اللَّه بن على آموخت: «اللهم ارفع ظنى صاعدا و لا تطمع في عدوا و لا حاسدا و احفظنى قائما و قاعدا و يقظانا و راقدا اللهم اغفر لى و ارحمنى و اهدنى سبيلك الاقوم و قنى حر جهنم و احطط عنى المغرم و المأثم و اجعلنى من خير خيار العالم».

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۵۶۷

و از او، روايت است كه آن را مرفوع ساخته به سوى امام محمد باقر عليه السلام، كه آن حضرت، اين دعا را به برادرش، عبد اللَّه بن على، تعليم فرمود كه: «اللَّهُمَّ ارْفَعْ ظَنِّي صَاعِداً ... وَ اجْعَلْنِي مِنْ خَيْرِ خِيَارِ الْعَالَمِ؛ خداوندا! بردار گمان مرا بالارونده، و اميدوار مكن در من دشمنى و نه حسد برنده‏اى را، و نگاه دار مرا ايستاده و نشسته و بيدار و خفته. خداوندا! بيامرز مرا، و رحم كن بر من، و راه نما به من راه خود را كه راست‏تر است، و نگاه دار مرا از گرمى دوزخ، و فرو ريز از من تاوان و آنچه اداى آن واجب باشد و گناه را، و بگردان مرا از خوبان جهان».