روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۹۵۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

احمد بن محمد عن العوفي عن علي بن الحسين عن محمد بن عبد الله بن زراره عن محمد بن الفضيل عن ابي حمزه قال :

عَرَضَ بِي وَجَعٌ فِي رُكْبَتِي فَشَكَوْتُ ذَلِكَ إِلَى‏ أَبِي جَعْفَرٍ ع‏ فَقَالَ إِذَا أَنْتَ صَلَّيْتَ فَقُلْ يَا أَجْوَدَ مَنْ أَعْطَى وَ يَا خَيْرَ مَنْ سُئِلَ وَ يَا أَرْحَمَ مَنِ اُسْتُرْحِمَ اِرْحَمْ ضَعْفِي وَ قِلَّةَ حِيلَتِي وَ عَافِنِي مِنْ وَجَعِي قَالَ فَفَعَلْتُهُ فَعُوفِيتُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۲۹۹

از محمد بن فضيل از ابى حمزه گفت: دردى در زانوهايم رخ داد و شكايتش را به امام باقر (ع) كردم، فرمود: هر گاه تو نماز خواندى بگو: يا اجود من اعطى و يا خير من سئل و يا ارحم من استرحم، ارحم ضعفي و قلة حيلتي و عافني من وجعي. گويد: آن را بكار بستم و عافيت يافتم.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۵۶

ابو حمزة گويد: در زانوى من دردى پيدا شد پس بحضرت باقر عليه السلام عرض حال كردم فرمود: چون نماز خواندى بگو: «يا اجود من اعطى و يا خير من سئل و يا أرحم من استرحم، ارحم ضعفى و قلة حيلتى و عافنى من وجعى» گويد: من اين كار را كردم و عافيت يافتم.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۵۲۹

احمد بن محمد، از عوفى، از على بن حسين، از محمد بن عبداللَّه بن زراره، از محمد بن فضيل، از ابوحمزه روايت كرده است كه گفت: مرا دردى عارض شد در زانويم؛ پس اين را به نزد امام محمد باقر عليه السلام شكايت كردم. فرمود كه: «چون نماز كنى، بگو كه: يَا أَجْوَدَ مَنْ أَعْطى‏، وَيَا خَيْرَ مَنْ سُئِلَ، وَيَا أَرْحَمَ مَنِ اسْتُرْحِمَ ارْحَمْ ضَعْفِي، وَقِلَّةَ حِيلَتِي، وَأَعْفِنِي مِنْ وَجَعِي؛ اى بخشنده‏تر كسى كه عطا كرده! و اى بهتر كسى كه سؤال‏شده! و اى مهربان‏تر كسى كه از او مهربانى كسب شده! رحم كن بر ناتوانى من و كمى چاره من، و عافيت ده مرا از درد من»، ابوحمزه گفت كه: من اين را كردم و عافيت يافتم.