روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۶۴۲

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن ابن ابي عمير عن سيف بن عميره عن محمد بن مروان عن الوليد بن عقبه الهجري قال سمعت ابا جعفر ع يقول :

وَ اَللَّهِ لاَ يُلِحُّ عَبْدٌ مُؤْمِنٌ عَلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ فِي حَاجَتِهِ إِلاَّ قَضَاهَا لَهُ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۳۹

از وليد بن عقبه هجرى، گويد: شنيدم امام صادق (ع) فرمود: به خدا هيچ بنده‏اى در دعا اصرار نكند به درگاه خدا عز و جل براى حاجتش جز اينكه آن را بر آورد برايش.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۲۴

وليد بن عقبه هجرى گويد: شنيدم حضرت باقر عليه السلام فرمود: بخدا سوگند هيچ بنده‏اى در دعا پافشارى و اصرار بدرگاه خداى عز و جل نكند جز اينكه حاجتش را برآورد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۳۱۷

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن‏ابى‏عمير، از سيف بن عميره، از محمد بن مروان، از وليد بن عقبه هجرى روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى‏فرمود: «به خدا سوگند كه هيچ بنده مؤمنى در باب حاجت خود بر خداى- تعالى- الحاح و مبالغه نمى‏نمايد، مگر اينكه خدا آن حاجت را از برايش روا مى‏كند».