روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۵۵۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن سهل بن زياد و علي بن ابراهيم عن ابيه جميعا عن ابن محبوب عن علي بن رياب قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مََا أَصََابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِمََا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ‏ أَ رَأَيْتَ مَا أَصَابَ‏ عَلِيّاً وَ أَهْلَ بَيْتِهِ ع‏ مِنْ بَعْدِهِ هُوَ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيهِمْ وَ هُمْ أَهْلُ بَيْتِ طَهَارَةٍ مَعْصُومُونَ فَقَالَ إِنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ كَانَ يَتُوبُ إِلَى اَللَّهِ وَ يَسْتَغْفِرُهُ فِي كُلِّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ مِائَةَ مَرَّةٍ مِنْ غَيْرِ ذَنْبٍ إِنَّ اَللَّهَ يَخُصُّ أَوْلِيَاءَهُ بِالْمَصَائِبِ لِيَأْجُرَهُمْ عَلَيْهَا مِنْ غَيْرِ ذَنْبٍ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۵۵۱

از على بن رئاب، گويد: پرسيدم از امام صادق (ع) در تفسير قول خدا عز و جل (۳۰ سوره شورى): «آنچه به شما رسد در برابر آنچه است كه خود كرده‏ايد» بفرمائيد آنچه هم به على (ع) و خاندانش بعد از او رسيد در برابر آنچه بود كه خود آنها كرده بودند با اينكه آنان خاندان طهارت و هم معصوم بودند، در پاسخ فرمود كه: رسول خدا (ص) در هر شبانه روزى، گناه نكرده، صد بار به درگاه خدا آمرزش مى‏خواست و استغفار مى‏كرد، راستى خدا دوستانش را مصيبت زده و گرفتار مى‏كند تا بدانها اجر و ثواب دهد بى‏آنكه گناهى كرده باشند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۸۶

على بن رئاب گويد از حضرت صادق عليه السلام پرسيدم از تفسير گفتار خداى عز و جل «آنچه بشما از مصيبتها رسد براى آن چيزى است كه خودتان كرده‏ايد» بفرمائيد: آنچه بعلى و اهل بيت (معصومين او) عليهم السلام رسيد بخاطر كارى بود كه آنها كرده بودند، با اين كه آنان خاندان طهارت و هم معصوم (از گناه) بودند؟ فرمود: همانا رسول خدا (ص) در هر روز و شبى- بدون گناه- صد بار استغفار ميكرد و بسوى او توبه مينمود، همانا خداوند دوستان خود را بمصيبتها و پيش آمدها گرفتار كند تا بدان واسطه بدون گناه بآنها اجر و ثواب دهد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۵۷

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از سهل بن زياد و على بن ابراهيم، از پدرش و هر دو، از ابن محبوب، از على بن رئاب كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال كردم از قول خداى عز و جل: «وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ»، و عرض كردم كه: مرا خبر ده كه آنچه به على و اهل بيت آن حضرت عليهم السلام رسيد بعد از آن حضرت، آيا آن، به سبب آن چيزى است كه دست‏هاى ايشان كسب كرده بود، و حال آنكه ايشان اهل بيت طهارت و معصومان‏اند. فرمود: «به درستى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله در هر روز و هر شب، صد مرتبه به سوى خداى عز و جل توبه مى‏فرمود، و از آن جناب طلب آمرزش مى‏نمود، بى‏آنكه گناهى داشته باشد. به درستى كه خدا دوستان خود را به مصيبت‏ها مخصوص مى‏گرداند، از براى آنكه ايشان را بر آنها مزد دهد، بى‏آنكه گناهى داشته باشند».