روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۳۸۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن هشام بن سالم عن زراره قال :

دَخَلْتُ أَنَا وَ حُمْرَانُ‏ أَوْ أَنَا وَ بُكَيْرٌ عَلَى‏ أَبِي جَعْفَرٍ ع‏ قَالَ قُلْتُ لَهُ إِنَّا نَمُدُّ اَلْمِطْمَارَ قَالَ وَ مَا اَلْمِطْمَارُ قُلْتُ اَلتُّرُّ فَمَنْ وَافَقَنَا مِنْ‏ عَلَوِيٍ‏ أَوْ غَيْرِهِ تَوَلَّيْنَاهُ وَ مَنْ خَالَفَنَا مِنْ‏ عَلَوِيٍ‏ أَوْ غَيْرِهِ بَرِئْنَا مِنْهُ فَقَالَ لِي يَا زُرَارَةُ قَوْلُ اَللَّهِ‏ أَصْدَقُ مِنْ قَوْلِكَ فَأَيْنَ اَلَّذِينَ قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلاَّ اَلْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ اَلرِّجََالِ وَ اَلنِّسََاءِ وَ اَلْوِلْدََانِ لاََ يَسْتَطِيعُونَ حِيلَةً وَ لاََ يَهْتَدُونَ سَبِيلاً أَيْنَ اَلْمُرْجَوْنَ‏ لِأَمْرِ اَللََّهِ‏ أَيْنَ اَلَّذِينَ‏ خَلَطُوا عَمَلاً صََالِحاً وَ آخَرَ سَيِّئاً أَيْنَ‏ أَصْحََابُ اَلْأَعْرََافِ‏ أَيْنَ‏ اَلْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۳۹۳

از زراره كه گويد: من با حمران- يا من با بكير- نزد امام باقر (ع) رفتيم، گويد: من گفتم به آن حضرت كه: ما اندازه خود را دراز كنيم و بسنجيم، فرمود: اندازه چيست؟ گفتيم: ريسمان كار است، و هر كه با ما موافق باشد در عقيده چه از علويان باشد و چه از ديگران، با او دوستى كنيم و در آميزيم و هر كه مخالف ما باشد علوى باشد يا ديگرى، از او بيزارى جوئيم، در پاسخ فرمود: اى زراره! گفته خدا درست‏تر است از گفته تو پس كجايند آنها كه خدا عز و جل فرمايد (۹۸ سوره نساء): «جز مستضعفين از مردان و زنان و كودكان كه نه چاره توانند و نه به رأيى پى برند». حماد در حديث افزوده است، گويد: آواز امام باقر (ع) بلند شد و آواز من هم تا آنجا كه هر كه بر در خانه بود آن را شنيد. جميل از قول زراره در آن افزوده كه: چون سخن ميان من و او بسيار شد، به من گفت: اى زراره! بر خدا بايست است كه به بهشت نبرد گمراهان را.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۹۱

زراره گويد: من و حمران- يا من و بكير- خدمت امام محمد باقر عليه السّلام شرفياب شديم، من بوى عرضكردم: ما خود را تراز كنيم (و بسنجيم) فرمود: تراز چيست؟ عرضكردم: ريسمانكار (بنايان) پس هر كس با ما موافقت داشت چه علوى باشد (و منسوب بامير المؤمنين عليه السّلام باشد) چه غير او را دوست‏ داريم (يا با او دوستى كنيم) و هر كه با ما مخالف بود چه علوى باشد چه غير او از او بيزارى جوئيم؟ پس بمن فرمود: اى زراره گفتار خداوند از گفته تو درست‏تر است، پس كجايند آنها كه خداى عز و جل (در باره‏شان) فرمايد: «مگر ناتوانان از مردان و زنان و كودكان كه نه چاره دارند و نه راه بجائى برند» (سوره نساء آيه ۹۸) كجايند آنان كه باميد خدايند؟ كجايند آنان كه كار نيك را با كردار بد بهم آميختند؟ كجايند اصحاب اعراف؟ كجايند مؤلفة قلوبهم؟ (يعنى دل بدست آوردگان، و آنها دسته‏اى از اشراف زمان رسول خدا (ص) بودند كه آن حضرت سهمى از زكاة بآنها ميداد كه دل آنها را بدست آورد و براى جنگ با دشمنان اسلام بآنان استعانت جويد). حماد (از قول زراره) در اين حديث افزوده است: كه آواز امام باقر عليه السلام و صداى من بلند شد تا حدى كه هر كه در خانه بود مى‏شنيد. و جميل از قول زراره در حديث افزوده است: (زراره گفت:) همين كه سخن ميان من و آن حضرت بدراز كشيد بمن فرمود: (آيا) بر خداوند حتم است كه گمراهان را ببهشت نبرد؟.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۱۱۹

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن ابى عمير، از هشام بن سالم، از زراره روايت كرده است كه گفت: من و حمران يا من و بكير، بر امام محمد باقر عليه السلام داخل شدم. زراره مى‏گويد كه: به آن حضرت عرض كردم: جز اين نيست كه ما مطمار مى‏كشيم. فرمود كه:

«مطمار چيست؟» عرض كردم كه: تُرّ «۳»، پس هر كه با ما موافقت مى‏كند از سيّد علوى يا غير او، او را دوست مى‏داريم. و هر كه با ما مخالفت مى‏ورزد از سيّد علوى و غير او، از او

__________________________________________________ (۳). و «تُرّ»- به ضمّ تاء و تشديد راء-، رشته بنّايانى است كه براى طرح عمارت و اندازه‏ى آن دارند، و همچنين مطمار- به كسر ميم اوّل و فتح دويم، با زيادتى الف بعد از آن و بدون آن-. حاصل آن‏كه، ما ريسمان اندازه را مى‏آويزيم و نهايت دقّت مى‏كنيم، چنان كه بنّايان در حال بنّايى و اراده استقامت بنايى كه در نظر دارند، مى‏كنند. (مترجم) بيزارى مى‏جويم. حضرت به من فرمود كه: «اى زراره! گفته خداى عز و جل از گفتار تو راست‏تر است، اگر چنان باشد كه تو مى‏گويى؛ پس كجايند آنان كه خداى عز و جل در باب ايشان فرموده است كه: «إِلَّا الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ وَ الْوِلْدانِ لا يَسْتَطِيعُونَ حِيلَةً وَ لا يَهْتَدُونَ سَبِيلًا» «۱»؟ و كجايند آنان كه باز داشته شده‏اند براى نزول فرمان خدا درباره ايشان؟ و كجايند آنان كه كردار نيك و كردار ديگرِ بد را به هم آميخته‏اند؟ و كجايند اصحاب اعراف؟ و كجايند آنان كه دل‏هاى ايشان الفت داده شده است؟». و حمّاد در اين حديث، اين را زياد كرده است كه زراره گفت كه: پس آواز امام محمد باقر عليه السلام و آواز من بلند شد، تا به حدّى كه هر كه بر در خانه بود، آن را مى‏شنيد. و جميل، از زراره در آن، اين را زياد كرده است كه: پس در هنگامى كه سخن در ميان من و آن حضرت بسيار شد، به من فرمود كه: «اى زراره! بر خداى عز و جل واجب و سزاوار است كه گمراهان را داخل بهشت گرداند» (و مراد از ايشان، ناتوانانند). __________________________________________________

(۱). نساء، ۹۸.