روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۰۴۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن علي بن الحكم عن عمر بن يزيد قال :

إِنِّي لَأَتَعَشَّى مَعَ‏ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ إِذْ تَلاَ هَذِهِ اَلْآيَةَ بَلِ اَلْإِنْسََانُ عَلى‏ََ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ `وَ لَوْ أَلْقى‏ََ مَعََاذِيرَهُ‏ يَا أَبَا حَفْصٍ‏ مَا يَصْنَعُ اَلْإِنْسَانُ أَنْ يَعْتَذِرَ إِلَى اَلنَّاسِ بِخِلاَفِ مَا يَعْلَمُ اَللَّهُ مِنْهُ إِنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ كَانَ يَقُولُ مَنْ أَسَرَّ سَرِيرَةً أَلْبَسَهُ اَللَّهُ رِدَاءَهَا إِنْ خَيْراً فَخَيْرٌ وَ إِنْ شَرّاً فَشَرٌّ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۱۸۳

از عمر بن يزيد، گويد: من با امام صادق (ع) شام مى‏خوردم كه اين آيه را خواند (۱۴ سوره قيامه): «بلكه انسان به خود بينا است اگر چه عذرهائى بياورد» اى ابا حفص! انسان چه مى‏كند كه در كارهاى خود پيش مردم عذرهائى مى‏تراشد به خلاف آنچه خدا از حال او مى‏داند، راستى رسول خدا (ص) مى‏فرمود: هر كه نهانى در نهاد خود دارد، خدايش چون ردائى آن را در بر او بيارايد و آشكار سازد، اگر خوب است خوب، و اگر بد است بد

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۴۰۴

(اين روايت عين روايت ششم اين بابست كه ترجمه آن گذشت و تنها در جمله‏ يعتذر الى الناس‏ و جمله‏ ألبسه‏ با آن اختلاف دارد كه شايد بجهت همين اختلاف تكرار شده، و ممكن است از اشتباهات نساخ باشد، زيرا از لحاظ سند هم با آن روايت اختلاف ندارد).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۷۰۹

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از على بن حكم، از عمر بن يزيد روايت كرده است كه گفت: من با امام جعفر صادق عليه السلام شام مى‏خوردم كه ناگاه اين آيه را تلاوت فرمود: «بَلِ الْإِنْسانُ عَلى‏ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ* وَ لَوْ أَلْقى‏ مَعاذِيرَهُ» «۱»، و فرمود كه: «اى ابو حفص! آدمى نمى‏تواند كه اعتذار جويد به سوى مردم، به چيزى كه خلاف آن باشد كه خدا از او مى‏داند. به درستى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‏فرمود كه: هر كه امر نهانى را پنهان دارد (و ما فى الضّمير خويش را بروز ندهد)، خدا رداى آن را بر او بپوشاند، اگر آن نهانى خوب باشد، رداى خوب و اگر بد باشد، بد». __________________________________________________

(۱). قيامت، ۱۴ و ۱۵.