روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۰۰۰

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

ابان عن زياد الكناسي قال قال ابو عبد الله ع :

وَ اَلَّذِي إِذَا دَعَاهُ أَبُوهُ‏ لَعَنَ أَبَاهُ وَ اَلَّذِي إِذَا أَجَابَهُ اِبْنُهُ يَضْرِبُهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۱۴۵

ابان از زياد كُناسى، گويد: امام صادق (ع) فرمود: و آنكه چون پدرش او را بخواند (به جاى اجابت و اطاعت) به او لعن كند و او را دشنام دهد، و آنكه فرزند مطيع و فرمانبرِ خود را به ناحق بزند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۸۴

زبير كناسى گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: و كسى كه چون پدرش او را بخواند، لعنتش كند و كسى كه چون پسرش اجابت كند، او را بناحق بزند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۷۳

ابان، از زياد كناسى روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود: «و آنكه چون پدرش او را بخواند، پدرش را لعنت كند، و آنكه چون پسرش او را اجابت كند، او را بزند يا به او ضرر رساند». (و مراد اين است كه لعنت كردن پسر بر پدر، در هنگامى كه او را مى‏خواند، و زدن پدر، پسر را، بى‏آنكه نافرمانى و گناهى كرده باشد، از جمله گناهان كبيره است، و اوّل، داخل است در عقوق و دويم، به آن نزديك است).