روایت:الکافی جلد ۱ ش ۹۵۰

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن علي بن النعمان عن محمد بن مروان عن فضيل بن يسار قال سمعت ابا جعفر ع يقول :

مَنْ مَاتَ وَ لَيْسَ لَهُ إِمَامٌ فَمِيتَتُهُ مِيتَةُ جَاهِلِيَّةٍ وَ مَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ لَمْ يَضُرَّهُ تَقَدَّمَ هَذَا اَلْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ وَ مَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ كَانَ كَمَنْ هُوَ مَعَ‏ اَلْقَائِمِ‏ فِي فُسْطَاطِهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۲۳

فضيل بن يسار گويد: من از امام باقر (ع) شنيدم مى فرمود: هر كه بميرد و امامى براى خود ندارد چون مردم جاهليت مرده و هر كه بميرد و عارف به امامش باشد به او زيان ندارد كه اين امر پيش افتد يا پس افتد و هر كه عارف به امام خود بميرد چون كسى است كه با امام قائم در زير چادر او باشد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۱۹۸

فضيل بن يسار گويد: شنيدم امام باقر عليه السلام ميفرمود: كسى كه بميرد و امامى نداشته باشد، مانند مردم جاهليت مرده و هر كه بميرد و بامامش شناسا باشد، تقدم يا تأخر اين امر او را زيان ندهد، هر كه بميرد و بامامش شناسا باشد: مانند كسى است كه در زير خيمه امام قائم همراه او باشد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۲۸۵

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند از احمد بن محمد، از على بن نُعمان، از محمد بن مروان، از فُضيل بن يسار كه گفت: شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى‏فرمود: «هر كه بميرد و او را امامى نباشد، مردنش به روش مردن جاهليت است. و هر كه بميرد و به امام خويش عارف باشد، چيزى او را زيان نرساند؛ خواه اين امر پيش افتد و خواه به تأخير افتد. و هر كه بميرد و به امام خويش عارف باشد، مانند كسى است كه با حضرت قائم عليه السلام باشد، در خيمه آن حضرت».