روایت:الکافی جلد ۱ ش ۳۶۷

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ التَّوْحِيدِ

محمد بن اسماعيل عن الفضل بن شاذان عن حماد بن عيسي عن ربعي بن عبد الله عن الفضيل بن يسار قال سمعت ابا جعفر ع يقول :

اَلْعِلْمُ عِلْمَانِ فَعِلْمٌ عِنْدَ اَللَّهِ مَخْزُونٌ‏ لَمْ يُطْلِعْ عَلَيْهِ أَحَداً مِنْ خَلْقِهِ‏ وَ عِلْمٌ عَلَّمَهُ مَلاَئِكَتَهُ وَ رُسُلَهُ‏ فَمَا عَلَّمَهُ مَلاَئِكَتَهُ وَ رُسُلَهُ فَإِنَّهُ سَيَكُونُ‏ لاَ يُكَذِّبُ نَفْسَهُ وَ لاَ مَلاَئِكَتَهُ وَ لاَ رُسُلَهُ‏ وَ عِلْمٌ عِنْدَهُ مَخْزُونٌ‏ يُقَدِّمُ مِنْهُ مَا يَشَاءُ وَ يُؤَخِّرُ مِنْهُ مَا يَشَاءُ وَ يُثْبِتُ مَا يَشَاءُ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۴۲۳

فضيل بن يسار گويد: از امام باقر (ع) شنيدم مى‏فرمود: علم دو علم است: يكى علمى كه نزد خدا نهفته است و احدى از خلقش را بر آن مطلع نكرده و علمى كه به فرشته‏ها و رسولان خود آموخته، آنچه را به فرشته‏ها و رسولان آموخته براستى محققا خواهد بود خدا نه خود را تكذيب كند و نه فرشته‏ها و رسولان خود را و آن علمى كه نزد خودش گنجينه است هر چه را خواهد پيش دارد و هر چه را خواهد پس اندازد و هر چه را خواهد ثبت نمايد

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۲۰۲

امام باقر عليه السلام فرمود: علم دو گونه است: ۱- علمى كه نزد خدا در خزانه است و كسى از مخلوق از آن آگاه نيست ۲- علمى كه خدا بفرشتگان و پيغمبرانش تعليم كرده، علمى كه بفرشتگان و پيغمبرانش تعليم كرده (مطابق آنچه تعليم كرده) واقع خواهد شد زيرا خدا نه خودش را تكذيب كند و نه فرشتگان و پيمبرانش را و علمى كه نزدش در خزانه است هر چه را خواهد پيش دارد و هر چه را خواهد پس اندازد و هر چه را خواهد ثبت كند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۴۷۳

محمد بن اسماعيل، از فضل بن شاذان، از حمّاد بن عيسى، از رِبعى بن عبداللَّه، از فُضيل بن يسار روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى‏فرمود: «علم، بر دو قسم است: يكى علمى است كه در نزد خدا مخزون است، كه هيچ‏كس را برآن مطلع نساخته و ديگر، علمى است كه به فرشتگان و رسولان خويش تعليم فرموده. پس آنچه به فرشتگان و رسل خويش آموخته، البته در خارج موجود مى‏شود و خدا خود و فرشته‏ها و رسول‏هاى خود را به دروغ نمى‏اندازد (و چنان نمى‏كند كه در نزد غير، دروغ‏گو در آيند). و علمى كه در نزد خودش مخزون است، آنچه خواهد از آن مقدّم مى‏دارد، و آنچه خواهد از آن به تأخير مى‏اندازد، و آنچه خواهد ثابت مى‏گرداند».