روایت:الکافی جلد ۱ ش ۲۸۴

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ التَّوْحِيدِ

علي بن محمد رفعه عن محمد بن الفرج الرخجي قال :

كَتَبْتُ إِلَى‏ أَبِي اَلْحَسَنِ ع‏ أَسْأَلُهُ عَمَّا قَالَ‏ هِشَامُ بْنُ اَلْحَكَمِ‏ فِي اَلْجِسْمِ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ‏ فِي اَلصُّورَةِ فَكَتَبَ دَعْ عَنْكَ حَيْرَةَ اَلْحَيْرَانِ‏ وَ اِسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ اَلشَّيْطَانِ‏ لَيْسَ اَلْقَوْلُ مَا قَالَ‏ اَلْهِشَامَانِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۳۰۳

محمد بن فرج رخجى گويد: به ابى الحسن (ع) نوشتم و از او در باره آنچه هشام بن حكم و هشام بن سالم در صورت داشتن‏ خدا گفته‏اند پرسيدم، جواب نوشت: گيجى سرگردان را از خود دور كن، و از شيطان به خداوند پناه بر، قول حق آن نيست كه آن دو هشام گفته‏اند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۱۴۱

ابن فرج گويد: بحضرت ابو الحسن (ع) نوشتم در باره قول هشام بن حكم كه خدا جسم است و هشام بن سالم كه او صورتست پرسيدم، حضرت نوشت: سرگردانى حيرت زده را از خود دور كن و از شيطان بخدا پناه بر، اين گفتار، گفتار آن دو هشام نيست. (زيرا اين دو نفر از بزرگان و ثقات اصحاب ميباشند) و شراح چنين معنى كرده‏اند كه فرمود: گفتار هشامين صحيح نيست.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۳۳۹

على بن محمد روايت كرده و آن را مرفوع ساخته، از محمد بن فرج رُخَجى كه گفت: عريضه‏اى به خدمت امام موسى كاظم عليه السلام نوشتم و آن حضرت سؤال كردم از آنچه هشام بن حكم در باب جسم و هشام بن سالم در باب صورت گفتند. در جواب نوشت كه:

«سرگشتگى سرگردان را واگذار و آن را از خود دور كن. از شرّ شيطان به خدا پناه بر، كه آنچه دو هشام گفته‏اند، گفتار حق و درست نيست» (و مى‏تواند كه معنى اين باشد كه، هشام‏ها اين قول را نگفته‏اند و اين بهتانى است كه بر ايشان بسته‏اند؛ چه هشام‏ها از عدول و رؤساى اصحاب آن حضرت‏اند).