روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۲۹۲

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

احمد بن مهران رحمه الله عن محمد بن علي عن الحسن بن منصور عن اخيه قال :

دَخَلْتُ عَلَى‏ اَلرِّضَا ع‏ فِي بَيْتٍ دَاخِلٍ فِي جَوْفِ بَيْتٍ لَيْلاً فَرَفَعَ يَدَهُ فَكَانَتْ كَأَنَّ فِي اَلْبَيْتِ عَشَرَةَ مَصَابِيحَ وَ اِسْتَأْذَنَ عَلَيْهِ رَجُلٌ فَخَلَّى يَدَهُ ثُمَّ أَذِنَ لَهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۴۲۳

از حسن بن منصور، از برادرش، كه گفت: من شب در پستو خانه‏اى خدمت امام رضا (ع) رسيدم و آن حضرت دست خود را بالا برد و گويا در خانه ده چراغ است (از هر انگشتى يك چراغ)، مرد ديگرى اجازه ورود از آن حضرت خواست، دستهاى خود را پائين كشيد و سپس به او اجازه داد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۴۰۴

پسر منصور گويد: شبى خدمت امام رضا عليه السلام رسيدم و او در پستو خانه بود، پس دستش را بلند كرد، مثل اينكه در خانه ده چراغ باشد (روشن و منور گشت) آنگاه مرد ديگرى اجازه تشرف گرفت، حضرت دستش را بينداخت و باو اجازه داد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۶۷۱

احمد بن مهران رحمه الله، از محمد بن على، از حسن بن منصور، از برادرش روايت كرده است كه گفت: در شبى بر حضرت امام رضا عليه السلام داخل شدم در اطاقى كه در اندران اطاقى ديگر بود. پس آن حضرت دست خود را بلند فرمود و چنان شد كه گويا ده چراغ در آن اطاق بود، و مردى رخصت طلبيد كه بر آن حضرت داخل شود، پس آن حضرت دست خويش را از آن نور تهى گردانيد، بعد از آن او را رخصت داد كه داخل شود.