روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۱۸۸

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد الاشعري عن معلي بن محمد عن ابي الفضل عبد الله بن ادريس عن محمد بن سنان قال :

كُنْتُ عِنْدَ أَبِي جَعْفَرٍ اَلثَّانِي ع‏ فَأَجْرَيْتُ اِخْتِلاَفَ‏ اَلشِّيعَةِ فَقَالَ يَا مُحَمَّدُ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَمْ يَزَلْ مُتَفَرِّداً بِوَحْدَانِيَّتِهِ ثُمَّ خَلَقَ‏ مُحَمَّداً وَ عَلِيّاً وَ فَاطِمَةَ فَمَكَثُوا أَلْفَ دَهْرٍ ثُمَّ خَلَقَ جَمِيعَ اَلْأَشْيَاءِ فَأَشْهَدَهُمْ خَلْقَهَا وَ أَجْرَى طَاعَتَهُمْ عَلَيْهَا وَ فَوَّضَ أُمُورَهَا إِلَيْهِمْ فَهُمْ يُحِلُّونَ مَا يَشَاءُونَ وَ يُحَرِّمُونَ مَا يَشَاءُونَ وَ لَنْ يَشَاءُوا إِلاَّ أَنْ يَشَاءَ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى ثُمَّ قَالَ يَا مُحَمَّدُ هَذِهِ اَلدِّيَانَةُ اَلَّتِي مَنْ تَقَدَّمَهَا مَرَقَ‏ وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا مُحِقَ وَ مَنْ لَزِمَهَا لَحِقَ‏ خُذْهَا إِلَيْكَ يَا مُحَمَّدُ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۲۶۱

از محمد بن سنان، گويد: من نزد امام محمد تقى (ع) بودم و از اختلاف شيعه سخن گفتم، فرمود: اى محمد، به راستى خدا تبارك و تعالى هميشه يگانه و تنها بود، سپس محمد و على و فاطمه را آفريد و هزار دهر درنگ كردند، سپس همه چيز را آفريد و آنان را گواه آفرينش همه چيز ساخت و فرمانبرى آنان را بر همه چيز مجرى نمود و امورشان را بدانها واگذاشت، پس آنانند كه حلال كنند هر چه را خواهند و حرام كنند هر چه را خواهند و هرگز نخواهند جز آنچه را تبارك و تعالى خواهد، سپس فرمود: اى محمد، اين است آن دينى كه هر كه از آن پيش افتد، بيرون جهد و هر كه از آن پس افتد نابود گردد و هر كه بدان چسبد به مقصد رسد، بگير آن را براى خود، اى محمد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۳۲۶

محمد بن سنان گويد: نزد امام محمد تقى عليه السلام بودم و اختلاف شيعه را مطرح كردم، حضرت فرمود: اى محمد! همانا خداى تبارك و تعالى همواره بيگانگى خود يكتا بود (يگانه‏اى غير او نبود) سپس محمد و على و فاطمه را آفريد، آنها هزار دوران بماندند، سپس چيزهاى ديگر را آفريد. و ايشان را بر آفرينش آنها گواه گرفت و اطاعت ايشان را در ميان مخلوق جارى ساخت (بر آنها واجب كرد) و كارهاى مخلوق را بايشان واگذاشت. پس ايشان هر چه را خواهند حلال كنند و هر چه را خواهند حرام سازند، ولى هرگز جز آنچه خداى تبارك و تعالى خواهد نخواهند. سپس فرمود: اى محمد! اينست‏ آن ديانتى كه هر كه از آن جلو رود (غلو كند، از دايره اسلام) بيرون رفته و هر كه عقب بماند (و وارد دايره نشود) نابود گشته [دينش را باطل كرده‏] و هر كه بآن بچسبد، بحق رسيده است، اى محمد همواره ملازم اين ديانت باش،

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۵۲۱

حسين بن محمد اشعرى، از معلّى بن محمد، از ابوالفضل، يعنى: عبداللَّه بن ادريس، از محمد بن سنان روايت كرده است كه گفت: در نزد امام محمد تقى عليه السلام بودم، پس ذكر اختلاف شيعيان را جارى كردم. حضرت فرمود كه: «اى محمد، به درستى كه خداى تبارك و تعالى هميشه به وحدانيّت و يگانگى خويش متفرّد و تنها بود، بعد از آن، محمد و على و فاطمه را آفريد، و ايشان هزار روزگار مكث كردند. پس همه چيزها را آفريد و ايشان را در هنگام آفريدن آنها، حاضر گردانيد، و اطاعت ايشان را بر آنها جارى ساخت، و امور آنها را به ايشان وا گذاشت، پس ايشان حلال مى‏گردانند آنچه را كه مى‏خواهند، و حرام مى‏سازند آنچه را كه مى‏خواهند. و هرگز چيزى را نخواهند، مگر به خواست خداى تبارك و تعالى». بعد از آن فرمود كه: «اى محمد، اين دين‏دارى كردنى است كه هر كه آن را پيشى گيرد از دين، به در رود؛ چنانچه تير از نشانه بيرون مى‏رود، و هر كه از آن باز ايستد، هلاك شود، و هر كه ملازم آن باشد و از آن دست بر ندارد، به حقّ مى‏رسد. اى محمد، اين را با خود بگير و از آن دست بر مدار».