أَنْذَر

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

• نذر (۱۳۰ بار)

قاموس قرآن

دانستن و حذر كردن. در قاموس گويد: «نَذِرَ بِالشَّىْ‏ء: عَلِمَهُ فَخَذَرِهُ» انذار به معنى اعلام است با تخويف «أَنْذَرَهُ بِالْاَمْرِ اِنْذاراً: أَعْلَمَهُ وَ حَذَرَّهُ وَ خَوَّفَهُ». ناگفته نماند: مابين نذر به معنى فوق و نذر به معنى نذركردن كه پيش از اين گفته شد فرقى پيدا نكرديم مگر آنكه فعل اين از باب عَلِمَ يَعْلَمُ و فعل آن از باب ضَرَبَ يَضْرِبُ و نَصَرَيَنْصُرُ آيد. [احقاف:21]. برادر عاد (هود«عليه السلام») را ياد كن كه قوم خويش را در سرزمين احقاف انذار كرد و ترساند كه اگر به راه خدا نيايند عذاب خداوندى در دنيا و آخرت در كمين آنها است لذا گفته‏اند: انذار تخويف است از مخوفيكه زمان آن وسيع است تا از آن احتراز شود و اگر زمانش وسيع نباشد آن را اشعار گويند. نُذُر: (به ضم اول و دوم) مصدر است به معنى انذار مثل [قمر:18]. چطور بود عذاب من و انذار من در اقرب الموارد تصريح كرده كه آن مصدر غيرقياسى است و درمجمع آن را اسم مصدر گفته كه در مقام مصدر واقع شود. ولى بيشتر جمع نذير آيد مثل [قمر:23]. قوم ثمود انذاركنندگان را تكذيب كردند [نجم:56]. هذا اشاره است به قرآن يا بحضرت رسول «صلى‏الله عليه وآله» و در صورت اول مراد از نذر كتابهاى گذشته انبياء است. منذر: انذار كننده. [رعد:7]. [شعراء:208]. نَذير: انذاركننده اين لفظ در قرآن مجيد فقط در باره پيامبران آمده و گاهى توأم با لفظ «بشير» است مگر در آيه «هذا نَذيرٌ...» كه گذشت و گفتيم ممكن است وصف قرآن باشد [مائده:19]. نذير اسم مصدر نيز آمده به معنى انذار چنانكه در اقرب الموارد تصريح كرده و از آن است آيه [ملك:17]. زود مى‏دانيد انذار من چگونه از روى واقع است.

کلمات نزدیک مکانی

وَ إِذ قَوْمَه بِالْأَحْقَاف عَاد أَخَا اذْکُر قَد تَفْسُقُون خَلَت النّذُر کُنْتُم مِن بِمَا بَيْن يَدَيْه

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...