رَقَبَة

آیات شامل این کلمه

بعضى از ارباب لغت معتقدند که «جید»، «عنق» و «رقبه» هر سه معناى مشابهى دارند، با این تفاوت که «جید» به قسمت بالاى سینه گفته مى شود، و «عنق» به پشت گردن یا همه گردن و «رقبه» به گردن گفته مى شود، و گاه به یک انسان نیز مى گویند: مانند «فک رقبة» یعنى آزاد کردن انسان. «رَقَبة» در اصل به معناى «گردن» است ولى، در اینجا کنایه از «انسان» مى باشد و این به خاطر آن است که گردن از حساسترین اعضاى بدن محسوب مى شود، همان گونه که گاهى واژه «رأس» (سر) را به کار مى برند و منظور «انسان» است، مثلا به جاى پنج نفر پنج «سر» گفته مى شود.

ریشه کلمه

• رقب‌ (۲۴ بار)

قاموس قرآن

گردن. ولى در متعارف مراد از آن بَرده است چنانكه از رأس و ظهر مركوب اراده مى‏كنند (راغب) [نساء:92]. هر كه مؤمنى را به خطا بكشد بر اوست آزاد كردن يك بنده مؤمن. اطلاق رقبه بر مملوك تسميه شيى به نام اشرف اجزاء آن است (اقرب) جمع آن رقاب است [توبه:60]. منظور غلامان و كنيزان است كه مال زكوة آزاد مى‏شوند در آيه [محمّد:4]. منظور گردن‏ها است.

کلمات نزدیک مکانی

وَ فَتَحْرِير مُؤْمِنَة أَو مِن تَحْرِير مَا فَمَن لَم الْعَقَبَة يَجِد أَهْلِه خَطَأ مُسَلّمَة فَصِيَام إِلَى أَن فَک إِطْعَام فِي قَبْل قَالُوا مُؤْمِنا مُؤْمِن کَان کِسْوَتُهُم قَوْم يَوْم لِمَا إِن هُو أَدْرَاک دِيَة يَعُودُون قَتَل ذِي يَتَمَاسّا يَتِيما لَکُم ثُم ذٰلِکُم ثَلاَثَة مَن إِلاّ مَسْغَبَة أَهْلِيکُم شَهْرَيْن أَيّام عَدُوّ فَدِيَة تُطْعِمُون نِسَائِهِم تُوعَظُون بِه بَيْنَکُم مُتَتَابِعَيْن بَيْنَهُم ذٰلِک مِيثَاق تَوْبَة يُظَاهِرُون کَفّارَة أَوْسَط يَصّدّقُوا أَيْمَانِکُم الّذِين اللّه

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...