لَحْما: تفاوت میان نسخهها
(افزودن نمودار دفعات) |
(Added word proximity by QBot) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/لَحْما | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/لَحْما | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
خط ۸: | خط ۹: | ||
===کلمات [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud> | |||
وَ:100, طَرِيّا:54, ثُم:51, مِنْه:46, الْعِظَام:43, حِلْيَة:36, فَلَمّا:31, کُل:31, تَأْکُلُون:31, نَکْسُوهَا:31, تَلْبَسُونَهَا:31, فَکَسَوْنَا:28, لِتَأْکُلُوا:28, أَنْشَأْنَاه:28, تَبَيّن:28, تَسْتَخْرِجُون:25, نُنْشِزُهَا:25, مِن:25, خَلْقا:25, فَخَلَقْنَا:25, عِظَاما:25, تَسْتَخْرِجُوا:25, لَه:25, الْبَحْر:25, اللّه:25, الْمُضْغَة:23, سَخّر:23, قَال:23, آخَر:23, کَيْف:23, أَعْلَم:20, تَرَى:20, الّذِي:20, أُجَاج:20, فَتَبَارَک:20, إِلَى:18, أَن:18, هُو:18, مُضْغَة:18, مِلْح:18, انْظُر:15, هٰذَا:15, الْعَلَقَة:15, يَذّکّرُون:15, الْفُلْک:15, أَحْسَن:15, الْخَالِقِين:13, عَلَى:13, فِيه:10, عَلَقَة:10, شَرَابُه:10, لِلنّاس:10 | |||
</qcloud> | |||
===تکرار در هر سال نزول=== | |||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::لَحْما]] | {{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::لَحْما]] | ||
|?نازل شده در سال | |?نازل شده در سال |
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۳۴
ریشه کلمه
- لحم (۱۲ بار)
قاموس قرآن
گوشت. [فاطر:12]. و از هردو گوشت تازه مىخوريد. جمع آن لحوم است [حج:37]. و نيز لحام و لحمان آمده ولى در قرآن يافته نيست. ازجمله گوشتهاى حرام در قرآن گوشت خوك است [نحل:115]. * [حجرات:12]. در اين آيه روشن شده كه غيبت به حكم خوردن گوشت مرده برادر است، تشبيه به مرده ظاهرا از جهت غياب طرف و تشبيه به خوردن گوشتش به نظر مىآيد براى آن است كه احترام مغتاب و مورد اطمينان بودنش را از بين مىبرد گويى گوشت او را خورده وفقط استخوان را از او باقى گذاشته است. به موجب اخبار، واقعيت غيبت همين است و درآخرت نيز به همان شكل مجسم خواهد شد در مستدرك كتاب حج باب غيبت از قطب راوندى نقل شده: رسول خدا«صلى الله عليه واله» در شب معراج قومى را ديد كه جيفهها مىخورند فرمود: اى جبرئيل اينها كدام كسانند؟ گفت: آنانكه گوشتهاى مردم را مى خورند. در مجمع و جوامع الجامع روايت شده: ابوبكر و عمر، سلمان را محضر رسول خدا«صلى الله عليه و آله» فرستادند تا طعامى بياورد حضرت بخازنش اسامه حواله كرد، اسامه گفت: چيزى در اختيار من نيست. سلمان پيش آن دو برگشت، گفتند: اسامه بخل كرده و اگر سلمان را به چاه پر آبى بفرستيم آبش فرورود. چون ابوبكر و عمر نزد آنحضرت آمدند فرمود: چراى سبزى گوشت را دهان شما مىبينم؟ گفتند: يارسول الله ما امروز گوشت نخوردهايم! فرمود: گوشت سلمان و اسامه را مىخورديد پس آيه فوق نازل شد. نظير اين روايت بدو طريق از درّمنثور در الميزان نقل شده است.