تَعْثَوْا

آیات شامل این کلمه

«تَعْثَوْا» از مادّه «عثى» به معناى تولید فساد است; منتها این ماده بیشتر به مفاسد اخلاقى و معنوى گفته مى شود در حالى که مادّه «عیث» به مفاسد حسّى اطلاق مى گردد. بنابراین، ذکر کلمه «مُفْسِدِین» بعد از جمله «لاتَعْثَوْا» به عنوان تأکید مى باشد; زیرا هر دو یک معنا را مى رسانند.

«تَعْثَوا» از مادّه «عِثّى» (بر وزن مِسِىّ) به معناى فساد شدید است، منتهى این کلمه بیشتر در مفاسد اخلاقى و معنوى به کار مى رود، در حالى که مادّه «عیث» که از نظر معنا شبیه آن است بیشتر به مفاسد حسى، اطلاق مى گردد.

ریشه کلمه

• عثو (۵ بار)

قاموس قرآن

افساد. همچنين است عثّى و عيث (مجمع) راغب گفته: عيث اكثر در فساد محسوس و عثّى در فسادی كه حكماً درك مى‏شود بكار مى‏رود بيضاوى نيز چنين گفته است. [بقره:60]. اين كلام پنج بار در قرآن با همين لفظ آمده است. المنار آن را نشر فساد گفته و گويد: آن از مطلع افساد اخّص است. در مجمع آن را «وَ لا تَسْعَوْا فِى الْاَرْضِ فَساداً» معنى كرده و فرموده: هر چند عثّى جز فساد نيست ولى علت اين تركيب آن است كه مى‏شود فعل ظاهرش فساد و باطنش منفعت باشد، لذا روشن كرده كه فعل آنها ظاهراً و باطناً فساد است. بيضاوى در علّت تقييد «لاتَعْثَوْا» با «مفسدين» گويد: عثىّ گرچه اغلب در فساد بكار مى‏رود ولى گاهى در غير فساد نيز مى‏شود مثل مقابله با ظالم و شايد تأويلش صلاح باشد مثل كشتن طفل و سوراخ كردن كشتى كه خضر انجام داد. در تفسير جلالين گفته: «مُفسِدينَ» حال است براى تأكيد عامل كه «لاتَعْثُوْا» باشد به نظر نگارنده از همه بهتر قول جلالين است.

کلمات نزدیک مکانی

وَ لا فِي الْأَرْض مُفْسِدِين اللّه أَشْيَاءَهُم النّاس تَبْخَسُوا مِن قَال بَقِيّة الْآخِر فَکَذّبُوه الْمَلَأ رِزْق فَأَخَذَتْهُم إِذ آلاَء الْيَوْم اتّقُوا ارْجُوا الرّجْفَة الّذِي خَيْر الّذِين قُلْتُم فَاذْکُرُوا اسْتَکْبَرُوا يَا اشْرَبُوا فَأَصْبَحُوا بُيُوتا خَلَقَکُم لَکُم الْمُسْتَقِيم الْجِبَال مُوسَى إِن تَنْحِتُون کُلُوا بِالْقِسْط اعْبُدُوا الْمِيزَان قَوْم مَشْرَبَهُم

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...