الْمَاعُون

آیات شامل این کلمه

«مَاعُون» از مادّه «مَعْن» (بر وزن شأن) به معناى چیز کم است، و بسیارى از مفسران معتقدند: منظور از آن در اینجا، اشیاء جزئى است که مردم، مخصوصاً همسایه ها از یکدیگر به عنوان عاریه یا تملک مى گیرند، مانند مقدارى نمک، آب، آتش (کبریت)، ظروف و مانند اینها.

ریشه کلمه

• معن‌ (۱ بار)

قاموس قرآن

[ماعون:7-6]. بنابر معناى اولى ظاهراً ماعون آنست كه پيوسته در گردش و جريان است چنانكه آن را تبر، ديك، دستاس و نحو آن كه معمولاً به عاريه داده مى‏شوند، معنى كرده‏اند و ايضاً مانند قرض دادن، صدقه دادن و زكوة كه در ميان مردم جريان دارند. در صافى از كافى از امام صادق «عليه السلام» منقول است: «قالَ هُوَ الْقَرْضُ تَقْرِضُهُ وَالْمَعْرُوفُ تَصْنَعُهُ وَ مَتاعُ الْبَيْتِ تَعَعَيِّرُهُ وَ مِنْهُ الزَّكوةُ» در ذيل روايت هست كه به آنحضرت گفتند: همسايگان ما وقتيكه اين اشياء را بردند مى‏شكنند و فاسد مى‏كنند آيا مى‏توانيم ندهيم؟ فرمود: اگر اينطور باشند مانعى نيست كه ندهيد. اين حديث در مجمع و برهان نيز نقل شده است. و در مجمع از طريق اهل سنت نقل شده كه مراد از ماعون زكوة واجبى است.

• ال

در حال بارگیری...