الفجر ٣٠: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=و درآی در بهشتم | |-|معزی=و درآی در بهشتم | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الفجر | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الفجر | نزول = [[نازل شده در سال::2|٢ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::30|٣٠]] | قبلی = الفجر ٢٩ | بعدی = الفجر ٣١ | کلمه = [[تعداد کلمات::3|٣]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«جَنَّتِی»: اضافه جنّت به خدا، بیانگر عظمت بهشت و فراوانی نعمت آنجا است. از تعبیرات روحپرور (عِبَادِی) و (جَنَّتِی) لطف و صفا میبارد. | «جَنَّتِی»: اضافه جنّت به خدا، بیانگر عظمت بهشت و فراوانی نعمت آنجا است. از تعبیرات روحپرور (عِبَادِی) و (جَنَّتِی) لطف و صفا میبارد. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۳۶
ترجمه
الفجر ٢٩ | آیه ٣٠ | الفجر ٣١ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«جَنَّتِی»: اضافه جنّت به خدا، بیانگر عظمت بهشت و فراوانی نعمت آنجا است. از تعبیرات روحپرور (عِبَادِی) و (جَنَّتِی) لطف و صفا میبارد.
تفسیر
- آيات ۱ - ۳۰، سوره فجر
- مضامين سوره مباركه فجر
- وجوه مختلف درباره مراد از ((فجر))، ((ليال عشر)) و ((شفع و وتر)) كه بدآنهاسوگند ياد شده است
- مراد از ((ارم ذات العماد))
- وجه توصيف فرعون به ((ذى الاوتاد))
- حكايت زبان حال نوع آدمى كه آزمايش خدا با اكرام و نعمت دادن را به حساب ممتاز بودنخود از ديگران مى گذارد
- و آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را اهانت و خوارى از ناحيه خدا مى پندارد
- مراد از آمدن پروردگار در قيامت (و جاء ربّك و الملك ...)
- متذكّر شدن و ((يا ليتنى )) گفتن انسان در قيامت
- ((نفس مطمئنة )) نفسى است كه با ايمان به پروردگار و ياد او سكونت يافته ، به مقامرضا رسيده است و...
- (رواياتى درباره مراد از شفع و وتر، تسميه فرعون به ذى الاءوتاد، آورده شدن جهنم ،آمدن خدا، و...)
- شفع حسن و حسين (ع ) و وتر اميرالمؤ منين عليه السلام است
- حديثى از امام صادق (ع ) درباره خصوصيات قبض روح مؤ من درذيل (يا ايها النفس المطمئنه ...)
نکات آیه
۱ - خداوند در قیامت، انسان هاى دل آرام، راضى و مورد پسند خویش را به بهشتى خاص دعوت خواهد کرد. (و ادخلى جنّتى) اضافه «جنّة» به ضمیر متکلم و انتساب آن به خداوند، ممکن است براى بیان شرافت همان بهشت معروف و یا بیانگر اختصاصى بودن بهشتى باشد که این دسته از بندگان به آن وارد خواهند شد.
۲ - بندگان خالص خداوند و هم نشینان آنان، در بهشت برین جاى داده خواهند شد. (فى عبدى . و ادخلى جنّتى)
۳ - بهشت برین، جایگاه رشد و کمال در پرتو ربوبیت خداوند (ارجعى إلى ربّک ... و ادخلى جنّتى) این آیه، عطف بر آیه قبل و هر دو تفصیل رجوع به خداوند است. برگزیدن واژه «ربّک» در آیات پیشین، بیانگر مواجه شدن بهشتیان با ربوبیت خداوند است.
۴ - تعدد و تنوع بهشت ها در قیامت (جنّتى)
۵ - اندیشه صحیح نسبت به فقر و غنا، برخورد شایسته با یتیمان و مسکینان، قطع حرام خوارى و دل نبستن به ثروت، زمینه ساز ورود به بهشت برین (فأمّا الإنسن إذا ما ابتلیه ... و ادخلى جنّتى)
موضوعات مرتبط
- بهشت: تعدد بهشت ۴; تکامل در بهشت ۳; تنوع بهشت ۴; دعوت به بهشت ۱; زمینه بهشت ۵
- بهشتیان :۱، ۲
- تعقل: تعقل در بى نیازى ۵; تعقل در فقر ۵
- ثروت طلبى: اجتناب از ثروت طلبى ۵
- حرام خوارى: اجتناب از حرام خوارى ۵
- خدا: دعوتهاى اخروى خدا ۱; ربوبیت خدا در بهشت ۳
- مخلصان: مخلصان در بهشت ۲; همنشینان مخلصان در بهشت ۲
- مساکین: احترام مساکین ۵
- نفس راضیه: بهشت صاحبان نفس راضیه ۱; دعوت از صاحبان نفس راضیه ۱; فضایل اخروى صاحبان نفس راضیه ۱
- نفس مرضیه: بهشت صاحبان نفس مرضیه ۱; دعوت از صاحبان نفس مرضیه ۱; فضایل اخروى صاحبان نفس مرضیه ۱
- نفس مطمئنه: بهشت صاحبان نفس مطمئنه ۱; دعوت از صاحبان نفس مطمئنه ۱; فضایل اخروى صاحبان نفس مطمئنه ۱
- یتیم: احترام یتیم ۵