عبس ٣٤: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=روزی که گریزد مرد از برادرش | |-|معزی=روزی که گریزد مرد از برادرش | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره عبس | نزول = | {{آيه | سوره = سوره عبس | نزول = [[نازل شده در سال::2|٢ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::34|٣٤]] | قبلی = عبس ٣٣ | بعدی = عبس ٣٥ | کلمه = [[تعداد کلمات::5|٥]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«یَفِرُّ»: میگریزد. علّت گریز این است که هرکسی برای نجات خود میکوشد، و از آنان که گمان میبرد، چه بسا از او درخواست کمک کنند، فرار میکند. | «یَفِرُّ»: میگریزد. علّت گریز این است که هرکسی برای نجات خود میکوشد، و از آنان که گمان میبرد، چه بسا از او درخواست کمک کنند، فرار میکند. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۳۴
ترجمه
عبس ٣٣ | آیه ٣٤ | عبس ٣٥ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«یَفِرُّ»: میگریزد. علّت گریز این است که هرکسی برای نجات خود میکوشد، و از آنان که گمان میبرد، چه بسا از او درخواست کمک کنند، فرار میکند.
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۱۷ - ۴۲، سوره عبس
- معناى آيه ((قتل الانسان ما اكفره )) و مراد از كفر در آن
- نفى عذر از بشر در كفر ورزيدن و استكبارش ، با بيان حقارت و ناچيزى مبداء خلقت اوو...
- اشاره به عدم منافات اينكه خلقت و تقدير از ناحيه خدا است با مختار بودن انسان
- مراد از اينكه فرمود خدا انسان را اقبار (دفن ) كرد ثم امانه فاقبره
- معناى آيه : ((كلا لما يقض ما امره )) كه متضمن ملامت انسانهاى مبتلا به كفر است
- معناى آيه : ((كلا لما يقض ما امره )) كه متضمن ملامت انسانهاى مبتلا به كفر است
- اشاره به شدت و سختى روز قيامت به نحوى كه انسان حتى از كسان و نزديكانش مىگريزد
- سيماى كفار و اهل شقاوت در قيامت
- (روايتى درباره : ((قتل الانسان ما اكفره ))،جهل ابوبكر و عمر به معناى ((ابا)) شدت روز قيامت و...)
نکات آیه
۱ - قیامت، روز فرار هر انسانى از برادر خویش است. (یوم یفرّ المرء من أخیه)
۲ - رابطه خویشاوندى - هر چند قوى باشد - براى نجات از سختى هاى قیامت سودى ندارد. (یوم یفرّ المرء من أخیه) فرار از برادر، به معناى تنها گذاشتن او در شداید قیامت است.
۳ - قیامت، روز احساس خطر; حتى از نزدیک ترین خویشاوندان خود* (یفرّ المرء من أخیه) فرار از برادر، حاکى از خطرى است که باقى ماندن در کنار او، آن را محتمل مى سازد; چه خطرى باشد که فرار از آن سودى نمى بخشد (نظیر گذشت نکردن برادر از حقوقى که برادرش آن را پایمال کرده است) و چه خطرى که توهمى بیش نیست (نظیر این گمان که اگر بماند به آتش او بسوزد).
۴ - ناتوانى همگان، از مقاومت در برابر سختى هاى قیامت (یوم یفرّ المرء) فرار مردان - با توجّه به این که ترجیح فرار بر قرار به ویژه براى مرد تحمل نوعى زبونى و حقارت است - نشانگر سنگینى مشکلات قیامت و ناتوانى همه انسان ها از تحمّل آن است.
۵ - حاضران صحنه قیامت، از مؤاخذه دیگران و گرفتن حقوق خود - حتى از نزدیک ترین خویشاوندان - چشم پوشى نخواهند داشت.* (یوم یفرّ المرء من أخیه) فرار از برادر و ترس از روبه رو شدن با او، حاکى از واقع شدن در مؤاخذه شدید از سوى او است; به گونه اى که شخص گمان مى کند که اگر فرار نکند، گرفتار خواهد شد.
۶ - شدّت گرفتارى مردم در قیامت، مانع پرداختن آنان به حلّ مشکلات دیگران; حتى خویشاوندان خویش (یوم یفرّ المرء من أخیه) جمله «لکلّ ... شأن یغنیه» در آیات بعد، مى تواند قرینه بر انگیزه فرار در قیامت باشد; یعنى، هر کس آن قدر به خود مشغول است که گوش و چشم خود را بر فریاد و زارى دیگران فرو مى بندد و از درگیر ساختن خود با مسائل آنان مى گریزد.
موضوعات مرتبط
- انسان: عجز اخروى انسان ها ۴
- قیامت: آثار سختیهاى قیامت ۶; احساس خطر در قیامت ۳; ایفاى حق در قیامت ۵; بى تأثیرى خویشاوندى در قیامت ۲; سختیهاى قیامت ۴; فرار از برادر در قیامت ۱; موانع رفع مشکلات در قیامت ۶; ویژگیهاى قیامت ۱، ۲، ۳، ۴، ۵