عبس ١٩

مِنْ‌ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ‌ فَقَدَّرَهُ‌

ترجمه

او را از نطفه ناچیزی آفرید، سپس اندازه‌گیری کرد و موزون ساخت،

|او را از نطفه‌اى آفريد و موزونش ساخت

از نطفه‌اى خلقش كرد و اندازه مقررش بخشيد.

از آب نطفه (بی قدری بدین صورت زیبا) خلقتش فرمود

از نطفه ای [ناچیز و بی مقدار] آفریده است، پس او را [در ذات، صفات و اندام] اندازه لازم عطا کرد.

از نطفه‌اى آفريد و به اندازه پديد آورد.

او را از نطفه‌ای آفریده است و سر و سامان بخشیده است‌

از نطفه‌اى آفريدش پس به اندازه‌اش نهاد.

او را از نطفه‌ی ناچیزی می‌آفریند و قوّت و قدرت (و جمال و کمال) بدو می‌بخشد.

از نطفه‌ای آفریدش‌. پس اندازه‌ای بخشیدش.

از نطفه بیافریدش پس مقدّر داشتش (اندازه نهادش)

عبس ١٨	آیه ١٩	عبس ٢٠
سوره : سوره عبس نزول : ٢ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٤ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«قَدَّرَهُ»: قدرت و توانائی بدو داده است. اندازه‌گیری دقیقی در ساختارش به کار رفته است. هر یک از اندامهای او را برای کاری و مناسب با سایر اعضاء آفریده است.

تفسیر

• آيات ۱۷ - ۴۲، سوره عبس
• معناى آيه ((قتل الانسان ما اكفره )) و مراد از كفر در آن
• نفى عذر از بشر در كفر ورزيدن و استكبارش ، با بيان حقارت و ناچيزى مبداء خلقت اوو...
• اشاره به عدم منافات اينكه خلقت و تقدير از ناحيه خدا است با مختار بودن انسان
• مراد از اينكه فرمود خدا انسان را اقبار (دفن ) كرد ثم امانه فاقبره
• معناى آيه : ((كلا لما يقض ما امره )) كه متضمن ملامت انسانهاى مبتلا به كفر است
• معناى آيه : ((كلا لما يقض ما امره )) كه متضمن ملامت انسانهاى مبتلا به كفر است
• اشاره به شدت و سختى روز قيامت به نحوى كه انسان حتى از كسان و نزديكانش مىگريزد
• سيماى كفار و اهل شقاوت در قيامت
• (روايتى درباره : ((قتل الانسان ما اكفره ))،جهل ابوبكر و عمر به معناى ((ابا)) شدت روز قيامت و...)

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - خداوند، آفریننده انسان ها است. (خلقه)

۲ - انسان ها، از نطفه آفریده شده اند. (من نطفة خلقه)

۳ - نطفه در مقایسه با جسم کامل انسان، ناچیز و غیر قابل توجّه است. (من نطفة خلقه) نکره بودن «نطفة» مفید تحقیر است. بى اهمیت خواندن نطفه - با وجود حیرت آور بودن بافت آن - بیانگر اهمیت جسم کامل انسان است که در مقایسه با آن، تمام ویژگى هاى نطفه هیچ انگاشته مى شود.

۴ - توجّه انسان به پیدایش او از نطفه اى ناچیز، بازدارنده وى از کفرورزى به خداوند و قدرت او و مایه باور به معاد است. (ما أکفره ... من نطفة خلقه)

۵ - توجّه انسان به دوران نطفه بودن و ناتوانى هاى خویش در آغاز پیدایش، از میان برنده احساس بى نیازى از رهنمودهاى خداوند است. (أمّا من استغنى ... من أىّ شىء خلقه . من نطفة خلقه)

۶ - توانمندى هاى انسان و ویژگى هاى جسمى، اخلاقى و رفتارى او، داراى میزانى تعیین شده از سوى خداوند (فقدّره) حدّ نهایى و اندازه هر چیزى را «قدر» آن مى گویند (مقاییس اللغة). بنابراین، تقدیر; یعنى، اندازه و مقدار چیزى را مشخص ساختن.

۷ - خداوند، در پى آفرینش انسان از نطفه، او را توانمند و مهیّا براى رسیدن به مصلحت هاى خویش قرار داد. (من نطفة خلقه فقدّره) برخى از اهل لغت، ضمن بر شمردن معانى متعددى براى «تقدیر»، دقّت و تفکر در متعادل ساختن امور و مهیّا ساختن آنها را، از جمله معانى آن قرار داده اند (لسان العرب). «فاء» در «فقدّره» گویاى این است که مهیّا شدن انسان براى مصالح خویش، از آثار و پیامدهاى سیستم خلقت او است.

موضوعات مرتبط

• انسان: استعدادهاى انسان ۷; انسان از نطفه ۲; تقدیر استعدادهاى انسان ۶; تقدیر صفات جسمانى انسان ۶; تقدیر عمل انسان ۶; خالق انسان ها ۱; عنصر خلقت انسان ۲، ۴; قدرت انسان ۷; مصالح انسان ۷; ویژگیهاى خلقت انسان ها ۷
• ایمان: ایمان به معاد ۴; زمینه ایمان ۴
• بدن: اهمیت بدن ۳
• خدا: خالقیت خدا ۱، ۷; مقدرات خدا ۶
• ذکر: آثار ذکر خلقت انسان ۴، ۵; آثار ذکر عجز انسان ۵
• کفر: موانع کفر ۴
• نطفه: بى ارزشى نطفه ۳; نقش نطفه ۲
• هدایت: موانع بى نیازى از هدایت ۵