القيامة ١٤: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=بلکه انسان است بر جان خویشتن بینا
|-|معزی=بلکه انسان است بر جان خویشتن بینا
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره القيامة | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::14|١٤]] | قبلی = القيامة ١٣ | بعدی = القيامة ١٥  | کلمه = [[تعداد کلمات::5|٥]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره القيامة | نزول = [[نازل شده در سال::2|٢ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::14|١٤]] | قبلی = القيامة ١٣ | بعدی = القيامة ١٥  | کلمه = [[تعداد کلمات::5|٥]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«عَلی نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ»: از وضع خود آگاه است و بهتر از هرکس دیگری می‌داند که چه کارهائی کرده است. خود انسان حجّت و گواه بر خودش است. چرا که اعضاء او گواهی بر اعمال او می‌دهند (نگا: فصّلت / ، یس / ). «بَصِیرَةٌ»: بینا و آگاه. حجّت و دلیل و برهان. حرف (ة) برای مبالغه است.
«عَلی نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ»: از وضع خود آگاه است و بهتر از هرکس دیگری می‌داند که چه کارهائی کرده است. خود انسان حجّت و گواه بر خودش است. چرا که اعضاء او گواهی بر اعمال او می‌دهند (نگا: فصّلت / ، یس / ). «بَصِیرَةٌ»: بینا و آگاه. حجّت و دلیل و برهان. حرف (ة) برای مبالغه است.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۳۲


ترجمه

بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است،

|بلكه انسان خود بر [نيك و بد] خويشتن بيناست
بلكه انسان خودش از وضع خود آگاه است،
بلکه انسان خود بر (نیک و بد) خویش به خوبی بیناست.
بلکه انسان خود به وضع خویش بیناست.
بلكه آدمى خويشتن خويش را نيك مى‌شناسد،
حق این است که انسان بر نفس خود بصیر است‌
بلكه آدمى بر نفس خويش بيناست- كه چه كرده و چه مى‌كند-
اصلاً انسان خودش از وضع خود آگاه است (و وجودش شاهد و دلیل بر خویشتن است).
بلکه انسان خودش بر (وضع) خودش بسی آگاه است!
بلکه انسان است بر جان خویشتن بینا


القيامة ١٣ آیه ١٤ القيامة ١٥
سوره : سوره القيامة
نزول : ٢ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٥
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«عَلی نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ»: از وضع خود آگاه است و بهتر از هرکس دیگری می‌داند که چه کارهائی کرده است. خود انسان حجّت و گواه بر خودش است. چرا که اعضاء او گواهی بر اعمال او می‌دهند (نگا: فصّلت / ، یس / ). «بَصِیرَةٌ»: بینا و آگاه. حجّت و دلیل و برهان. حرف (ة) برای مبالغه است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - بصیرت و بینایى کامل انسان به خویشتن خویش در قیامت (إلى ربّک یومئذ المستقرّ ... بل الإنسن على نفسه بصیرة)

۲ - هر انسانى در عرصه قیامت، خود شاهد و گواه بر محکومیت خویش خواهد بود. (بل الإنسن على نفسه بصیرة) برداشت یاد شده، مبتنى بر این احتمال است که «بصیرة» صفت براى موصوف محذوفى (مانند «حجّة») باشد. در این صورت مفاد این آیه مانند آیه ۲۴ از سوره «نور» است (یوم تشهد علیهم ألسنتهم و أیدیهم و أرجلهم بما کانوا یعملون).

۳ - مجموعه رفتارها و کردارهاى هر انسانى در قیامت، براى او آن چنان روشن است که نیازى به دلیل و گواه دیگران نیست. (بل الإنسن على نفسه بصیرة)

۴ - انسان، موجودى خودآگاه و بصیر بر احوال خویش (بل الإنسن على نفسه بصیرة)

موضوعات مرتبط

  • انسان: انسان ها در قیامت ۱، ۲، ۳; بصیرت اخروى انسان ۱; بصیرت انسان ۴
  • عمل: گواهان عمل ۲
  • قیامت: ظهور حقایق در قیامت ۳

منابع