عُتُل

آیات شامل این کلمه

«عُتُلّ» از مادّه «عَتْل» به طورى که «راغب» در «مفردات» مى گوید: به کسى مى گویند که بسیار غذا مى خورد، و همه چیز را به سوى خود مى کشد، و دیگران را از آن باز مى دارد.

بعضى دیگر، «عُتُلّ» را به معناى انسان بدخوى کینه توز خشن، یا انسان بى حیاى بد خلق تفسیر کرده اند.

ریشه کلمه

• عتل‌ (۲ بار)

قاموس قرآن

كشيدن با قهر. [دخان:47]. بگيريد او را و بكشيدش به وسط آتش. راغب گويد: عتل گرفتن از هر طرف شى‏ء و كشيدن به قهر است در اقرب آمده: «عَتَلَهُ عَتْلاً: اَخَذَ بِمَجامِعِهِ وِ جَرَّهُ عنیفاً وَ جَذَبَهُ» ولى بايد آن در آيه فقط به معنى كشيدن باشد كه «خُذُوه» از قيد اخذ بى‏نياز مى‏كند. اين آيه قريب المضمون است با آيه [طور:13]. كه دّع به معنى دفع و انداختن به عنف است. *[قلم:13]. عتلّ به ضم عين و تاء و تشديد لام به معنى بد رفتار و خشن است در مجمع فرموده: آن به معنى بدخلق و خشن و اصل آن به معنى دفع است. در نهايه گفته «الشديد الجافى والفّظ الغليظ» جوهری گفته: «العتّل: الغليظ الجافى» بدخلقى با معناى اصلى كه كشيدن و دفع است مى‏سازد كه بدخلق شخص را با زبان بد از خود مى‏راند بعضى‏ها مثل راغب آنرا اكول منوع گفته‏اند ولى ظاهراً آن با آيه مناسب نيست چنان كه ملاحظه آيات قبل روشن مى‏كند. معنى آيه چنين است: با همه آنها بدرفتار و شرير است «زنيم» چنانكه در «زنم» گفته‏ايم ظاهراً به معنى شرير و لئيم است. عتله عمود آهنينى كه با آن ديوارها را مى‏كوبند و به قولى آهن بزرگى كه سنگ و درخت را با آن مى‏كنند (نهايه).

در حال بارگیری...