الزمر ٦٦: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=بلکه خدا را پرستش کن و باش از سپاسگزاران | |-|معزی=بلکه خدا را پرستش کن و باش از سپاسگزاران | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الزمر | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الزمر | نزول = [[نازل شده در سال::8|٨ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::66|٦٦]] | قبلی = الزمر ٦٥ | بعدی = الزمر ٦٧ | کلمه = [[تعداد کلمات::7|٧]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«اللهَ»: مفعول مقدّم (أُعْبُدْ) و تقدیم آن برای حصر است. «بَلْ ...»: پس در این صورت. با توجّه به این. | «اللهَ»: مفعول مقدّم (أُعْبُدْ) و تقدیم آن برای حصر است. «بَلْ ...»: پس در این صورت. با توجّه به این. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۱۹
ترجمه
الزمر ٦٥ | آیه ٦٦ | الزمر ٦٧ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«اللهَ»: مفعول مقدّم (أُعْبُدْ) و تقدیم آن برای حصر است. «بَلْ ...»: پس در این صورت. با توجّه به این.
تفسیر
- آيات ۶۲ - ۷۵ سوره زمر
- اشاره به وحدانيت خدا در ربوبيت با بيان اينكه او خالق همه چيز ووكيل بر همه چيز است
- اشاره به عدم منافات عصمت با اختيار و بيان اينكه نهى پيامبر صلى الله عليه و آله ازشرك ورزيدن ،نهى حقيقى است
- معناى اينكه درباره مشركين فرمود: و ما قدروداالله حق قدره
- مراد از اينكه زمين در قيامت در قبضه خداوند است
- توضيحى درباره نفخه صور وصعقه آسمانيان و زمينيان
- مقصود از استثناء الا من شاءالله در آيه و نفس فى الصور...
- نفخه دوم و زنده شدن مردگان در قيامت
- مراد از اشراق زمين به نور پروردگارش در قيامت ، و وجوهى كه در اين باره گفته شدهاست
- كلام صاحب كشاف در معنى روشن شدن زمين به نور پروردگارش در قيامت و دواشكال به آن
- حق به طلب در تفسير و اشرقت الاءرض بنور ربها
- كافران دسته دسته به جهنم و متقين گروه گروه به بهشت هدايت مى شوند
- سخن بهشتيان بعد از ورود به بهشت
- طواف ملائكه گرداگرد عرش الهى در قيامت و تسبيح آنان خداونند را
- رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته
- دو روايت درباره اينكه بهشت و جهنم را درب هايى است
نکات آیه
۱ - توصیه خداوند به همه پیامبران و رسول اکرم(ص)، مبنى بر اختصاص دادن پرستش به او (و لقد أُوحى إلیک و إلى الذین من قبلک ... بل اللّه فاعبد) تقدیم مفعول (اللّه) بر فعل (فاعبد)، مفید اختصاص است.
۲ - اختصاص دادن پرستش به خداوند و دورى از عبادت غیر او، نشانه عقل و خردمندى است. (أفغیر اللّه تأمرونّى أعبد أیّها الجهلون ... بل اللّه فاعبد) «فا» در «فاعبد» جزا براى شرط مقدر است و تقدیر آن - به قرینه مقابله با «أیّها الجاهلون» - مى تواند چنین باشد: «إن کنت عاقلاً فاعبداللّه».
۳ - تنها خداوند شایسته پرستش است. (أفغیر اللّه تأمرونّى أعبد ... بل اللّه فاعبد)
۴ - عبادت غیرخدا، شرک است. (أفغیر اللّه تأمرونّى أعبد ... لئن أشرکت ... بل اللّه فاعبد)
۵ - توصیه خداوند به پیامبران و رسول اکرم(ص)، درباره شکر و سپاس گزارى او (و کن من الشکرین)
۶ - شرک و عبادت غیرخدا، ناسپاسى پروردگار است. (بل اللّه فاعبد و کن من الشکرین)
۷ - تنها تلاش و عمل در سایه توحید و یکتاپرستى، ثمربخش و سودآور است. (لئن أشرکت لیحبطنّ عملک ... بل اللّه فاعبد و کن من الشکرین) از مقابله میان شرک و توحید و تأثیر آن دو در رفتار آدمى و نتایج آن، برداشت یاد شده به دست مى آید.
موضوعات مرتبط
- انبیا: توصیه به انبیا ۱، ۵
- تبرى: آثار تبرى از عبادت غیرخدا ۲
- تعقل: نشانه هاى تعقل ۲
- توحید: آثار توحید عبادى ۲، ۷; توحید عبادى ۳; توصیه به توحید عبادى ۱
- جهان بینى: جهان بینى توحیدى ۳، ۷
- خدا: اختصاصات خدا ۱، ۲، ۳; توصیه هاى خدا ۱، ۵
- شرک: آثار شرک ۶; زمینه شرک ۴
- شکر: اهمیت شکر خدا ۵
- عبادت: آثار عبادت غیرخدا ۴، ۶; اهمیت عبادت خدا ۱; عبادت خدا ۳
- عمل: ملاک ارزش عمل ۷
- کفران: موارد کفران نعمت ۶
- محمد(ص): توصیه به محمد(ص) ۱، ۵