الصافات ١٥: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=و گویند نیست این جز جادویی آشکار | |-|معزی=و گویند نیست این جز جادویی آشکار | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الصافات | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الصافات | نزول = [[نازل شده در سال::3|٣ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::15|١٥]] | قبلی = الصافات ١٤ | بعدی = الصافات ١٦ | کلمه = [[تعداد کلمات::7|٧]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«إِنْ هذا ...»: (نگا: مائده / انعام / یونس / ، هود / نمل / ، سبأ / ). | «إِنْ هذا ...»: (نگا: مائده / انعام / یونس / ، هود / نمل / ، سبأ / ). |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۱۷
ترجمه
الصافات ١٤ | آیه ١٥ | الصافات ١٦ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«إِنْ هذا ...»: (نگا: مائده / انعام / یونس / ، هود / نمل / ، سبأ / ).
تفسیر
- آيات ۱۲ - ۷۰ سوره صافات
- حكايت استهزاء مشركين آيات خدا و دعوت پيامبر را و استبعادشان رستاخير خود و پدرانشانرا
- اشاره به وجه تسميه قيامت به يوم الفصل
- مراد از الذين ظلموا در آيه : احشرواالذين ظلموا...
- ازواج و ماكانوا يعبدون من دون الله
- وجه تعبير به هدايت در فاهدوهم الى صراط الجحيم
- مراد از سؤ ال در وقنوهم انهم مسؤ ولون سؤ ال از چيست ؟
- اعتراض كفار به بزرگان و رهبران خود در قيامت كه شما باعث گمراهى ما بوديد و جوابرؤ ساى كفر به پيروان خود
- تابع و متبوع در عذاب مشتركند
- مقصود از عبادالله المخلصين و اينكه رزق معلوم دارند و...
- توصيف شراب بهشتى و حوريانى كه براى مخلصين آماده مى شود.
- گفتگوى اهل بهشت با يكديگر
- شجره زقوم و وصف آن
- رواياتى درباره مسؤ ول بودن انسان ، و درذيل برخى آيات گذشته
نکات آیه
۱ - مشرکان صدر اسلام، معجزات الهى را سحرى آشکار و بى تردید مى دانستند. (و قالوا إن هذا إلاّ سحر مبین) مشارالیهِ «هذا» هم مى تواند معجزه باشد - که در آیه قبل از آن به «آیة» یاد شده است - و هم مى تواند قرآن کریم باشد. برداشت یاد شده مبتنى بر احتمال نخست است.
۲ - قرآن، سحرى آشکار در دیدگاه مشرکان (و قالوا إن هذا إلاّ سحر مبین)
۳ - پى بردن مشرکان صدر اسلام به اعجاز و خارق العاده بودن قرآن کریم (و قالوا إن هذا إلاّ سحر مبین) سحر دانستن قرآن، اعتراف به اعجاز و خارق العاده بودن آن است; زیرا سحر، خود نوعى از کارهاى خارق العاده است و مشرکان به ناچار و از سر لجاج و عناد، قرآن را به آن متهم کرده بودند.
۴ - اصرار و پافشارى مشرکان بر متهم کردن قرآن و معجزه الهى به سحر و جادوگرى (و قالوا إن هذا إلاّ سحر مبین) برداشت فوق از به کار رفتن نفى و استثنا در آیه شریفه که دلالت بر حصر و قطعى بودن مفاد آن است، استفاده مى شود.
۵ - تأثیر شگرف قرآن و معجزات الهى بر مردم عصر بعثت (و قالوا إن هذا إلاّ سحر مبین) از سحر دانستن قرآن و معجزه الهى، برداشت یاد شده به دست مى آید.
موضوعات مرتبط
- اقرار: اقرار به اعجاز قرآن ۳
- قرآن: تاریخ قرآن ۵; تهمت جادو به قرآن ۲، ۴; قرآن و مردم صدراسلام ۵; نقش قرآن در صدراسلام ۵
- مشرکان: اقرار مشرکان صدراسلام ۳; بینش مشرکان ۲; بینش مشرکان صدراسلام ۱; تهمتهاى مشرکان ۲، ۴; تهمتهاى مشرکان صدراسلام ۱; لجاجت مشرکان ۴
- معجزه: تهمت جادو به معجزه ۱