حَنَانا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(افزودن نمودار دفعات) |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
حنان: مهربانى (مجمع) [مريم:12-13] و در طفوليّت او را از جانب خود حكم و مهربانب و پاكيزگى داديم و پرهيزكار بود. در اقرب الموارد آمده: حنان بر وزن سحاب به معنى مهربانى است عرب گويد: حنانك يا ربّ و جنانيك يا ربّ يعنى رحمت و مهربانى تو را مى خواهم اى پروردگار. در مجمع از ابو عبيده نقل است كه اين كلمه بيشتر به لفظ نثنيه به كار مىرود ابن اثير در نهايه گويد: حنانيك يا ربّ يعنى «ارحمنى رحمة بعد رحمة» و آن از مصادر تثنيه است كه فعلش ظاهر نمىشود مثل لبّيك و سعديك. حنّان: صيغه مبالغه و از اسماء حسنى است يا حنّان يامنّان: اى بسيار مهربان و اى بسيار عطاء كننده . نا گفته نماند: اصل حنين به معنى شوق و شدّت گريه است چنانكه قاموس گفته است و مهربانى معناى لازم آن است لذا حنين به معنى ناله، مهربانى و شوق به كار مىرود در نهج البلاغه خطبه 52 فرمايد: «فَوَاللّهُ لَوْحَنَنْتُمْ حَنينَ الْوُلَّهِ الْعِجالِ... لَكانَ قَليلاً فيما اَرْجُولَكُمْ مِنْ ثَوابِهِ». محمد عبده در شرح آن گويد: هر ماده كه فرزند خود را از دست بدهد و اله و والهه است. عجال به كسر عين شترهائى اند كه بچه هايشان را از دست دادهاند. به هر حال منظور از حنين در اين جمله ناله است و در حكمت 9 همان كتاب هست: «وَاِنْ عِشْتُمْ حَنّوا اِلَيْكُمْ» كه مراد شوق يا مهربانى است. | حنان: مهربانى (مجمع) [مريم:12-13] و در طفوليّت او را از جانب خود حكم و مهربانب و پاكيزگى داديم و پرهيزكار بود. در اقرب الموارد آمده: حنان بر وزن سحاب به معنى مهربانى است عرب گويد: حنانك يا ربّ و جنانيك يا ربّ يعنى رحمت و مهربانى تو را مى خواهم اى پروردگار. در مجمع از ابو عبيده نقل است كه اين كلمه بيشتر به لفظ نثنيه به كار مىرود ابن اثير در نهايه گويد: حنانيك يا ربّ يعنى «ارحمنى رحمة بعد رحمة» و آن از مصادر تثنيه است كه فعلش ظاهر نمىشود مثل لبّيك و سعديك. حنّان: صيغه مبالغه و از اسماء حسنى است يا حنّان يامنّان: اى بسيار مهربان و اى بسيار عطاء كننده . نا گفته نماند: اصل حنين به معنى شوق و شدّت گريه است چنانكه قاموس گفته است و مهربانى معناى لازم آن است لذا حنين به معنى ناله، مهربانى و شوق به كار مىرود در نهج البلاغه خطبه 52 فرمايد: «فَوَاللّهُ لَوْحَنَنْتُمْ حَنينَ الْوُلَّهِ الْعِجالِ... لَكانَ قَليلاً فيما اَرْجُولَكُمْ مِنْ ثَوابِهِ». محمد عبده در شرح آن گويد: هر ماده كه فرزند خود را از دست بدهد و اله و والهه است. عجال به كسر عين شترهائى اند كه بچه هايشان را از دست دادهاند. به هر حال منظور از حنين در اين جمله ناله است و در حكمت 9 همان كتاب هست: «وَاِنْ عِشْتُمْ حَنّوا اِلَيْكُمْ» كه مراد شوق يا مهربانى است. | ||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::حَنَانا]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۰۲
«حَنَان» از مادّه «حَنین» در اصل به معناى رحمت، شفقت، محبت و ابراز علاقه و تمایل است.
ریشه کلمه
- حنن (۱ بار)
قاموس قرآن
حنان: مهربانى (مجمع) [مريم:12-13] و در طفوليّت او را از جانب خود حكم و مهربانب و پاكيزگى داديم و پرهيزكار بود. در اقرب الموارد آمده: حنان بر وزن سحاب به معنى مهربانى است عرب گويد: حنانك يا ربّ و جنانيك يا ربّ يعنى رحمت و مهربانى تو را مى خواهم اى پروردگار. در مجمع از ابو عبيده نقل است كه اين كلمه بيشتر به لفظ نثنيه به كار مىرود ابن اثير در نهايه گويد: حنانيك يا ربّ يعنى «ارحمنى رحمة بعد رحمة» و آن از مصادر تثنيه است كه فعلش ظاهر نمىشود مثل لبّيك و سعديك. حنّان: صيغه مبالغه و از اسماء حسنى است يا حنّان يامنّان: اى بسيار مهربان و اى بسيار عطاء كننده . نا گفته نماند: اصل حنين به معنى شوق و شدّت گريه است چنانكه قاموس گفته است و مهربانى معناى لازم آن است لذا حنين به معنى ناله، مهربانى و شوق به كار مىرود در نهج البلاغه خطبه 52 فرمايد: «فَوَاللّهُ لَوْحَنَنْتُمْ حَنينَ الْوُلَّهِ الْعِجالِ... لَكانَ قَليلاً فيما اَرْجُولَكُمْ مِنْ ثَوابِهِ». محمد عبده در شرح آن گويد: هر ماده كه فرزند خود را از دست بدهد و اله و والهه است. عجال به كسر عين شترهائى اند كه بچه هايشان را از دست دادهاند. به هر حال منظور از حنين در اين جمله ناله است و در حكمت 9 همان كتاب هست: «وَاِنْ عِشْتُمْ حَنّوا اِلَيْكُمْ» كه مراد شوق يا مهربانى است.
