يَلْهَث: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش |
(افزودن نمودار دفعات) |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
لهث آن است كه سگ از عطش زبانش را بيرون آورد چنانكه در مفردات و مجمع گفته است در قاموس و اقرب گفته: «لَهَثَ الْكَلْبُ وَ غَيْرُهُ» سگ و غير سگ زبانش را با تنفس شديد از جهت عطش يا رنج يا خستگى بيرون آورد [اعراف:176]. يعنى حكايت او حكايت سگ است كه اگر بر آن حمله كنى زبانش را بيرون آورد و اگر تركش كنى باز زبانش را بيرون مىآورد، اين مثل آنان است كه آيات ما را تكذيب كردهاند. ظاهراً مراد آن است: همانطور كه سگ زبانش را با دم زدن شديد بيرون مىكند خواه او را بزنى يا نزنى، آن شخص هم خواستش هواى نفس است خواه وسائل توفيق در اختيارش باشد يا نباشد، مكذبين هم عادتشان همان است خواه هدايتشان كنى يا نكنى. واللَّه اعلم. | لهث آن است كه سگ از عطش زبانش را بيرون آورد چنانكه در مفردات و مجمع گفته است در قاموس و اقرب گفته: «لَهَثَ الْكَلْبُ وَ غَيْرُهُ» سگ و غير سگ زبانش را با تنفس شديد از جهت عطش يا رنج يا خستگى بيرون آورد [اعراف:176]. يعنى حكايت او حكايت سگ است كه اگر بر آن حمله كنى زبانش را بيرون آورد و اگر تركش كنى باز زبانش را بيرون مىآورد، اين مثل آنان است كه آيات ما را تكذيب كردهاند. ظاهراً مراد آن است: همانطور كه سگ زبانش را با دم زدن شديد بيرون مىكند خواه او را بزنى يا نزنى، آن شخص هم خواستش هواى نفس است خواه وسائل توفيق در اختيارش باشد يا نباشد، مكذبين هم عادتشان همان است خواه هدايتشان كنى يا نكنى. واللَّه اعلم. | ||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::يَلْهَث]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۴۷
«یَلْهَثْ» از مادّه «لهْث» (بر وزن بحث) به معناى زبان در آوردن سگ به هنگام تشنگى است.
ریشه کلمه
- لهث (۲ بار)
قاموس قرآن
لهث آن است كه سگ از عطش زبانش را بيرون آورد چنانكه در مفردات و مجمع گفته است در قاموس و اقرب گفته: «لَهَثَ الْكَلْبُ وَ غَيْرُهُ» سگ و غير سگ زبانش را با تنفس شديد از جهت عطش يا رنج يا خستگى بيرون آورد [اعراف:176]. يعنى حكايت او حكايت سگ است كه اگر بر آن حمله كنى زبانش را بيرون آورد و اگر تركش كنى باز زبانش را بيرون مىآورد، اين مثل آنان است كه آيات ما را تكذيب كردهاند. ظاهراً مراد آن است: همانطور كه سگ زبانش را با دم زدن شديد بيرون مىكند خواه او را بزنى يا نزنى، آن شخص هم خواستش هواى نفس است خواه وسائل توفيق در اختيارش باشد يا نباشد، مكذبين هم عادتشان همان است خواه هدايتشان كنى يا نكنى. واللَّه اعلم.
در حال بارگیری...
