فَصُرْهُن: تفاوت میان نسخه‌ها

به فتح (ص) قطع. در اقرب الموارد گويد: «صار الشى‏ء: قطعه و فصله» همچنين است قول مجمع و صحاح و قاموس. آن را به معنى ميل دادن نيز گفته‏اند ولى معنى قطع به قرآن مناسب‏تر است. [بقره:260]. «صُرْهُنَّ» را به ضّم و كسر (ص) از باب صار يصير هر دو خوانده‏اند و معنى آن در هر دو صورت قطع و مايل كردن است. در مجمع فرمود: اگر «صُرْهُنَّ» به معنى قطع باشد «اِلَيْكَ» به لفظ «فَخُذْ» متعلق است و اگر به معنى اماله باشد به «فَخُذْ» و «صُرْهُنَّ» مى‏شود متعلق باشد. در الميزان فرموده: قرائن كلام نشان مى‏دهد كه آن به معنى قطع است و تعديد به «الى‏9 دلالت به تضمين معنى اماله دارد يعنى: آنها را تكّه تكّه كن در حالى كه به خود متمايل كرده‏اى. احتمال دارد كه «اليك» متعلق به وصفى باشد نظير «مُتَوَجِّهاً-ناظِراً» يعنى آنها را پاره پاره كن در حالى كه به خود متوجّه هستى كه تو نيز چنين خواهى شد و سپس زنده خواهى گرديد. معنى آيه چنين مى‏شود: فرمود چهار پرنده برگير و آنها را در حالى كه خويشتن را بياد دارى پاره پاره كن سپس بر هر كوهى پاره‏اى از آنها بگذار و ندايشان كن، به سرعت سوى تو مى‏آيند. بعضى صور را به معنى اماله گرفته و آيه را چنى معنى كرده‏اند: چهار پرنده برگير و آنها را بخود متمايل و مأنوس كن سپس هر يك از آنها را بر كوهى بگذار آنگاه صدا كن به سرعت سوى تو آيند. اين سخن بر خلاف ظاهر و اول و آخر آيه و سختى غير قابل قبول است.

[[رده:كلمات قرآن]]