الحجر ٦٣: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=گفتند بلکه آوردیمت بدانچه بودند در آن شکّ می‌آوردند
|-|معزی=گفتند بلکه آوردیمت بدانچه بودند در آن شکّ می‌آوردند
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره الحجر | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::63|٦٣]] | قبلی = الحجر ٦٢ | بعدی = الحجر ٦٤  | کلمه = [[تعداد کلمات::7|٧]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره الحجر | نزول = [[نازل شده در سال::3|٣ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::63|٦٣]] | قبلی = الحجر ٦٢ | بعدی = الحجر ٦٤  | کلمه = [[تعداد کلمات::7|٧]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«کَانُوا ... یَمْتَرُونَ»: شکّ و تردید می‌ورزیدند.
«کَانُوا ... یَمْتَرُونَ»: شکّ و تردید می‌ورزیدند.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۵۶


ترجمه

گفتند: «ما همان چیزی را برای تو آورده‌ایم که آنها [= کافران‌] در آن تردید داشتند (آری، ما مأمور عذابیم)!

|گفتند: ما همان را براى تو آورده‌ايم كه در آن ترديد مى‌كردند [نزول عذاب را]
گفتند: «[نه،] بلكه براى تو چيزى آورده‌ايم كه در آن ترديد مى‌كردند،
فرشتگان پاسخ دادند که ما بر انجام چیزی (یعنی وعده عذاب) که قومت در آن به شک و انکار بودند فرستاده شدیم.
گفتند: [نه، ما آشنا هستیم] با چیزی نزد تو آمده ایم که قومت همواره در آن تردید داشتند.
گفتند: نه، چيزى را كه در آن شك مى‌كردند آورده‌ايم.
گفتند نه، بلکه ما چیزی را که آنان در آن تردید می‌کردند، برای تو آورده‌ایم‌
گفتند: بلكه تو را چيزى آورده‌ايم كه در باره آن شك مى‌كردند- يعنى عذاب-.
گفتند: (از ما مترس که مایه‌ی هراس تو نیستیم) بلکه (ما فرستادگان خدائیم و) با خود چیزی به همراه آورده‌ایم که تو بدان قوم خود را بیم می‌دادی و ایشان درباره‌ی آن شکّ می‌کردند (که نزول عذاب است).
گفتند: « (نه،) بلکه برای تو چیزی آورده‌ایم که در آن تردید می‌کرده‌اند.»
گفتند بلکه آوردیمت بدانچه بودند در آن شکّ می‌آوردند


الحجر ٦٢ آیه ٦٣ الحجر ٦٤
سوره : سوره الحجر
نزول : ٣ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٧
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«کَانُوا ... یَمْتَرُونَ»: شکّ و تردید می‌ورزیدند.


تفسیر

نکات آیه

۱- قطعى شدن نزول عذاب الهى (استیصال) و فرا رسیدن موعد آن بر قوم لوط، توسط فرشتگان به حضرت لوط(ع) ابلاغ گردید. (قالوا بل جئنک بما کانوا فیه یمترون)

۲- فرشتگان وارد شده بر لوط(ع) در پى اظهار وى بر ناشناخته بودن آنان، خود را مأموران الهى معرفى کردند. (قال إنکم قوم منکرون . قالوا بل جئنک بما کانوا)

۳- حضرت لوط(ع) پیش از فرا رسیدن عذاب الهى بر قومش، آنان را به چنین سرنوشتى هشدار داده بود. (قالوا بل جئنک بما کانوا فیه یمترون) مقصود از «ما» در جمله «بما کانوا فیه یمترون» عذاب است. بنابراین تردید کردن قوم لوط درباره عذاب الهى، بیانگر این نکته است که: آنان نسبت به عذاب، انذار و تهدید شدند و به اندازه کافى با آنان اتمام حجت شد.

۴- قوم لوط، نسبت به هشدارهاى حضرت لوط(ع) مبنى بر نزول عذاب الهى (استیصال) بر آنان، پیوسته در شک و تردید بسر برده و ایمان نداشتند. (قالوا بل جئنک بما کانوا فیه یمترون)

۵- نپذیرفتن دعوت انبیا و وعده هاى الهى و شک و تردید مستمر در آن، پیامددار عذاب الهى (قالوا بل جئنک بما کانوا فیه یمترون) فعل مضارع «یمترون» با آمدن فعل «کانوا» پیش از آن، بیانگر استمرار مضمون آن است.

۶- فرشتگان، مجریان عذاب الهى بر قوم لوط بودند. (قالوا بل جئنک بما کانوا فیه یمترون)

۷- نزول عذاب الهى (استیصال) بر امتها، پس از اتمام حجت با آنان خواهد بود. (قالوا بل جئنک بما کانوا فیه یمترون)

۸- نزول عذاب الهى (استیصال) بر قوم لوط، پس از تمام شدن حجت بر آنان توسط حضرت لوط(ع) بود. (قالوا بل جئنک بما کانوا فیه یمترون)

روایات و احادیث

۹- «قال أبوجعفر(ع) [فى قوله: «قالوا بل جئناک بما کانوا فیه یمترون»]: «قالوا بل جئناک بما کانوا فیه» قومک من عذاب الله «یمترون»...;[۱] از امام باقر(ع) روایت شده است که فرمود: [فرستادگان خدا] گفتند: [ما قوم ناشناس نیستیم]; بلکه نزد تو آمدیم تا عذاب الهى را - که قوم تو در آن تردید مى کردند - بیاوریم ...».

موضوعات مرتبط

  • انبیا: آثار تکذیب انبیا ۵
  • خدا: آثار شک به وعده هاى خدا ۵; قانونمندى عذابهاى خدا ۷، ۸
  • رسولان خدا ۹:
  • عذاب: اتمام حجت بر اهل عذاب ۷; عذاب استیصال ۷، ۸; موجبات عذاب ۵
  • قوم لوط: ابلاغ عذاب قوم لوط ۱; اتمام حجت بر قوم لوط ۸; انذار قوم لوط ۳، ۴; حتمیت عذاب قوم لوط ۱; شک قوم لوط ۴، ۹; عذاب قوم لوط ۶ کارگزاران خدا ۲، ۶
  • لوط(ع): اتمام حجت لوط(ع) ۳، ۸; انذارهاى لوط(ع) ۳; شک به انذارهاى لوط(ع) ۴; قصه لوط(ع) ۱، ۲، ۳; ورود ملائکه بر لوط(ع) ۲
  • ملائکه: مسؤولیت ملائکه ۶; ملائکه عذاب ۱، ۲، ۶، ۹; ملائکه و لوط(ع) ۱، ۲

منابع

  1. علل الشرایع، ص ۵۴۹، ح ۴، ب ۳۴۰; نورالثقلین، ج ۲، ص ۳۸۳، ح ۱۶۵.