نَفْعِه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(افزودن نمودار دفعات) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
فائده. بهره. [مائده:119]. و آن مقابل ضرر است كه فرموده: [اعراف:188]. [حج:13]. * [اعلى:9]. بعضى گفتهاند «ان» در آيه به معنى «قد»است يعنى يادآورى كن كه يادآورى فايده مىدهد و آن اخبار است به اينكه تذكر فائده دارد، به قول بعضى تقدير آيه «اِنْ نَفَعَتْ وَ اِنْ لَمْ تَنْفَعْ» است يعنى تذكر بده خواه مفيد باشد يا نه. ولى ظاهرا شرط حقيى است و منظور آن است: اگر تذكر فايده ندهد و لغو باشد، ديگر تذكر نده. به نظر مىآيد: تذكر غيراز ابلاغ و تذكر اولى است كه بايد به همه بشود آيات بعدى اين مطلب را روشن مىكند كه فرموده: «سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَخْشى. وَ يَتَجَنَّبُهَا الْاَشْقَى. الَّذى يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرى» يعنى آنكه روحش خشيت دارد متذكر مىشود و آنكه اشقى است از تذكر سرمى پيچد على هذا تذكر لزومى ندارد و لغو خواهدبود ابلاغ اولى كه براى اتمام حجت است كافى خواهد بود پس [نجم:29]. آيه ذيل در باره ابلاغ و تذكر اولى است [غاشيه:21-24]. | فائده. بهره. [مائده:119]. و آن مقابل ضرر است كه فرموده: [اعراف:188]. [حج:13]. * [اعلى:9]. بعضى گفتهاند «ان» در آيه به معنى «قد»است يعنى يادآورى كن كه يادآورى فايده مىدهد و آن اخبار است به اينكه تذكر فائده دارد، به قول بعضى تقدير آيه «اِنْ نَفَعَتْ وَ اِنْ لَمْ تَنْفَعْ» است يعنى تذكر بده خواه مفيد باشد يا نه. ولى ظاهرا شرط حقيى است و منظور آن است: اگر تذكر فايده ندهد و لغو باشد، ديگر تذكر نده. به نظر مىآيد: تذكر غيراز ابلاغ و تذكر اولى است كه بايد به همه بشود آيات بعدى اين مطلب را روشن مىكند كه فرموده: «سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَخْشى. وَ يَتَجَنَّبُهَا الْاَشْقَى. الَّذى يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرى» يعنى آنكه روحش خشيت دارد متذكر مىشود و آنكه اشقى است از تذكر سرمى پيچد على هذا تذكر لزومى ندارد و لغو خواهدبود ابلاغ اولى كه براى اتمام حجت است كافى خواهد بود پس [نجم:29]. آيه ذيل در باره ابلاغ و تذكر اولى است [غاشيه:21-24]. | ||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::نَفْعِه]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۰۶
ریشه کلمه
قاموس قرآن
فائده. بهره. [مائده:119]. و آن مقابل ضرر است كه فرموده: [اعراف:188]. [حج:13]. * [اعلى:9]. بعضى گفتهاند «ان» در آيه به معنى «قد»است يعنى يادآورى كن كه يادآورى فايده مىدهد و آن اخبار است به اينكه تذكر فائده دارد، به قول بعضى تقدير آيه «اِنْ نَفَعَتْ وَ اِنْ لَمْ تَنْفَعْ» است يعنى تذكر بده خواه مفيد باشد يا نه. ولى ظاهرا شرط حقيى است و منظور آن است: اگر تذكر فايده ندهد و لغو باشد، ديگر تذكر نده. به نظر مىآيد: تذكر غيراز ابلاغ و تذكر اولى است كه بايد به همه بشود آيات بعدى اين مطلب را روشن مىكند كه فرموده: «سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَخْشى. وَ يَتَجَنَّبُهَا الْاَشْقَى. الَّذى يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرى» يعنى آنكه روحش خشيت دارد متذكر مىشود و آنكه اشقى است از تذكر سرمى پيچد على هذا تذكر لزومى ندارد و لغو خواهدبود ابلاغ اولى كه براى اتمام حجت است كافى خواهد بود پس [نجم:29]. آيه ذيل در باره ابلاغ و تذكر اولى است [غاشيه:21-24].
