ریشه لقى

تکرار در قرآن: ۱۴۶(بار)

لیست کلمات مشتق شده

در حال بارگیری...

قاموس قرآن

روبرو شدن با شى‏ءِ و مصادف شدن. عبارت راغب چنين است «اَلِلّقاءُ مُقبَلَةُ الشَّىْ‏ء وَ مُصادَفَتُهُ مَعاً». [بقره:14]. چون با اهل ايمان روبرو شدند گويند ايمان آورديم. تَلْقِيَة: به معنى روبرو كردن و تفهيم و اعطا است در اقرب‏الموارد گفته «لَقاهُ الشَّىْ‏ءَ: طَرَحَهُ اَلْيهِ» در جوامع الجامع «لَتُلَّقَ الْقُرْآنَ» را داده شدن و تفهيم گفته است. [نمل:6]. تو قرآن را از جانب خداى حكيم و دانا تفهيم مى‏شوى كه آنهم يك نوع روبرو شدن است. [انسان:11]. و عطا كرد بآنها بهجت و سرور را. [قصص:80]. تفهيم نمى‏شوند آنرا مگر صابران يا داده نمى‏شوند آن را مگر خويشتن داران. [فرقان:75]. روبرو مى‏شوند در آن با تحيّت و سلام. *** اِلْقاء: انداختن هر چيز است به محلى كه مى‏بينى آنگاه در عرف به هر انداختن اسم شده‏ است (راغب). [اعراف:107]. [يوسف:96]. كه در هر دو مطلق انداختن است و در [مائده:64]. اِلْقاء معنوى مراد است. *** تَلَّقى: به معنى تفهم و اخذ است «تَلَقَّيْتُ مَنْهُ» يعنى از او اخذ و قبول كردم (مجمع) در اقرب‏الموارد آمده «تَلَقَّى الشَّىْ‏ءَ: تَلَقَّنَهُ» يعنى آن را فهميد [بقره:37]. آدم از پروردگارش كلماتى اخذ كرد و خدا به آدم توبه نمود. [نور:15]. آنگاه كه افك را به زبان اخذ مى‏كرديد و زبان به زبان مى‏گردانديد. [ق:17]. آنگاه كه دو اخذكننده و فهمنده اخذ مى‏كنند اعمال را كه در راست و چپ انسان نشسته‏اند ظاهراً مراد از قعيد پيوسته بودن آنهاست به موجب روايات يكى نويسنده اعمال نيك و ديگرى نويسنده اعمال بد است. [انبیاء:103]. مى‏پذيرند آنها را ملائكه و گويند: اين روز شماست كه وعده داده مى‏شديد. اِلْتِقاء: ملاقات دو شى‏ء است همديگر را [رحمن:19]. [آل عمران:13]. *** لِقاءُالله: گفته‏اند لِقاءُالله به معنى مرگ است و آن ملاقات خدا است. ولى آيات نشان مى‏دهد كه آن قيامت و ملاقات نعمت و عذاب خداوند است. [انعام:31]. آنانكه روز قيامت را تكذيب كردند زيانكارشدند [انعام:130]. [كهف:110]. پس لقاءالله مرگ نيست بلكه ثواب و عقاب خدا است. تِلْقاء: جهت و طرفی كه در مقابل است و ظرف مكان بكار مى‏رود «جَلَسَ تِلْقاء فُلانٍ» يعنى مقابل او نشست [اعراف:47]. و چون چشمشان به طرف اهل آتش برگشت گويند خدايا ما را با ستمگران قرين مگردان. [قصص:22]. چون به طرف مدين رو كرد گفت... [يونس:15]. بگو نيست بر من كه قرآن را از جهت داعى نفس خويش عوض كنم گويند «ذلِكَ مِنْ تِلْقاء نَفْسِهِ» يعنى اين از طرف داعى نفس خويش است. * [غافر:15]. روز قيامت را از آن يَوْمُ‏التَّلاق گفته‏اند كه در آن اهل آسمان و زمين، خدا و خلق، اولين وآخرين، ظالم و مظلوم، انسان و عملش، يكديگر را ملاقات كنند. براى هر يك از اين وجوه قائلى است. الميزان وجه دوم را تأكيد مى‏كند به قرينه [هود:29]. و آيات ديگر .طبرسى بعيد نمى‏داند كه تمام وجوه مراد باشند، اختيارالميزان مقبولتر است كه از اينگونه آيات [بقره:223]. در قرآن زياد است. * [مرسلات:6و5]. ظاهراً مراد بادهاست كه به نوعى نسبت به قيامت تذكّر مى دهند رجوع شود به «رسل».

کلمات مشتق شده در قرآن

کلمه	تعداد تکرار در قرآن
لَقُوا	۲
فَتَلَقَّى‌	۱
مُلاَقُو	۳
تُلْقُوا	۱
مُلاَقُوهُ‌	۱
الْتَقَتَا	۱
يُلْقُونَ‌	۲
لَقُوکُمْ‌	۱
تَلْقَوْهُ‌	۱
سَنُلْقِي‌	۲
الْتَقَى‌	۳
أَلْقَوْا	۴
يُلْقُوا	۱
أَلْقَى‌	۹
أَلْقَاهَا	۱
أَلْقَيْنَا	۴
بِلِقَاءِ	۷
لِقَاءَ	۷
تِلْقَاءَ	۲
فَأَلْقَى‌	۳
تُلْقِيَ‌	۲
الْمُلْقِينَ‌	۱
أَلْقُوا	۴
أَلْقِ‌	۴
أُلْقِيَ‌	۵
لِقَاءِ	۳
سَأُلْقِي‌	۱
لَقِيتُمُ‌	۲
الْتَقَيْتُمْ‌	۱
لَقِيتُمْ‌	۱
يَلْقَوْنَهُ‌	۲
لِقَاءَنَا	۴
تِلْقَاءِ	۱
مُلْقُونَ‌	۲
أَلْقُوهُ‌	۱
فَأَلْقُوهُ‌	۲
أَلْقَاهُ‌	۱
فَأَلْقَوُا	۱
فَأَلْقَوْا	۲
يَلْقَاهُ‌	۱
فَتُلْقَى‌	۱
لَقِينَا	۱
لَقِيَا	۱
لِقَائِهِ‌	۳
يَلْقَوْنَ‌	۱
أَلْقِهَا	۱
فَأَلْقَاهَا	۱
فَلْيُلْقِهِ‌	۱
أَلْقَيْتُ‌	۱
فَأُلْقِيَ‌	۲
تَتَلَقَّاهُمُ‌	۱
يُلْقِي‌	۳
تَلَقَّوْنَهُ‌	۱
يُلْقَى‌	۳
أُلْقُوا	۲
يَلْقَ‌	۱
يُلَقَّوْنَ‌	۱
لَتُلَقَّى‌	۱
فَأَلْقِهْ‌	۱
فَأَلْقِيهِ‌	۱
لاَقِيهِ‌	۱
يُلَقَّاهَا	۳
التَّلاَقِ‌	۱
يُلاَقُوا	۳
يَتَلَقَّى‌	۱
الْمُتَلَقِّيَانِ‌	۱
أَلْقِيَا	۱
فَأَلْقِيَاهُ‌	۱
فَالْتَقَى‌	۱
يَلْتَقِيَانِ‌	۱
تُلْقُونَ‌	۱
مُلاَقِيکُمْ‌	۱
مُلاَقٍ‌	۱
لَقَّاهُمْ‌	۱
فَالْمُلْقِيَاتِ‌	۱
أَلْقَتْ‌	۱
فَمُلاَقِيهِ‌	۱