فَکُبّت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(افزودن نمودار دفعات) |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
كَبّ (بر وزن فلس) به رو انداختن است به قول راغب «اِسْقاطُ الشَّىْءِ عَلى وَجْهِهِ» [نمل:90]. در الميزان فرموده: نسبت كب بر وجوه مجاز عقلى است منظور اين است كه بر رو در آتش انداخته شود. [ملك:22]. اكباب لازم و متعدى هر دو آمده است گويند: «اَكَبَّ عَلَى الدَّرْسِ» يعنى رو كرد به درس و بدان ملازم شد. «مُكِبّاً عَلى وَجْهِهِ» كسى است كه سربهزير انداخته جلو و چپ و راست خويش را نمىبيند. يعنى: آيا آنكه سر به زير راه مىرود هدايت يافتهتر است يا آنكه راست و بر راه راست راه مىرود؟ آيه بيان حال كافر و مؤمن است كه مؤمن راست راه مىرود و بر راه راست و همه جوانب و مضار و منافع را در نظر مىگيرد بر خلاف كافر... از اين ماده فقط دو كلمه فوق در قرآن يافته است. | كَبّ (بر وزن فلس) به رو انداختن است به قول راغب «اِسْقاطُ الشَّىْءِ عَلى وَجْهِهِ» [نمل:90]. در الميزان فرموده: نسبت كب بر وجوه مجاز عقلى است منظور اين است كه بر رو در آتش انداخته شود. [ملك:22]. اكباب لازم و متعدى هر دو آمده است گويند: «اَكَبَّ عَلَى الدَّرْسِ» يعنى رو كرد به درس و بدان ملازم شد. «مُكِبّاً عَلى وَجْهِهِ» كسى است كه سربهزير انداخته جلو و چپ و راست خويش را نمىبيند. يعنى: آيا آنكه سر به زير راه مىرود هدايت يافتهتر است يا آنكه راست و بر راه راست راه مىرود؟ آيه بيان حال كافر و مؤمن است كه مؤمن راست راه مىرود و بر راه راست و همه جوانب و مضار و منافع را در نظر مىگيرد بر خلاف كافر... از اين ماده فقط دو كلمه فوق در قرآن يافته است. | ||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::فَکُبّت]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۱۱
«کُبَّت» از مادّه «کبّ» (بر وزن جدّ) در اصل به معناى افکندن چیزى به صورت بر زمین است و بنابراین، ذکر «وُجُوه» (صورت ها) در آیه فوق از باب تأکید است.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
كَبّ (بر وزن فلس) به رو انداختن است به قول راغب «اِسْقاطُ الشَّىْءِ عَلى وَجْهِهِ» [نمل:90]. در الميزان فرموده: نسبت كب بر وجوه مجاز عقلى است منظور اين است كه بر رو در آتش انداخته شود. [ملك:22]. اكباب لازم و متعدى هر دو آمده است گويند: «اَكَبَّ عَلَى الدَّرْسِ» يعنى رو كرد به درس و بدان ملازم شد. «مُكِبّاً عَلى وَجْهِهِ» كسى است كه سربهزير انداخته جلو و چپ و راست خويش را نمىبيند. يعنى: آيا آنكه سر به زير راه مىرود هدايت يافتهتر است يا آنكه راست و بر راه راست راه مىرود؟ آيه بيان حال كافر و مؤمن است كه مؤمن راست راه مىرود و بر راه راست و همه جوانب و مضار و منافع را در نظر مىگيرد بر خلاف كافر... از اين ماده فقط دو كلمه فوق در قرآن يافته است.
