غَلَبَت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(افزودن نمودار دفعات) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
و غلبه: پيروزى. مقهور كردن حريف. [بقره:249]. اى بسا گروه كم كه به اذن و يارى خدا بر گروه كثير پيروز شدند [يوسف:21]. خدا بر كار خود پيروز است و در كار خود عاجز نيست ليكن بيشتر مردم نمىدانند. [روم:2-3]. رجوع شود به «روم». [مجادله:21-22]. ظاهراً اذل بودن براى آن است كه به خدا و رسولش دشمنى كردهاند چون خدا بسيار عزيز و قوى است. لذا دشمن اذل خواهد بود نه ذليل. مفعول «لَاَغْلِبَنَّ» را بايد از «يُحادُّونَ» به دست آورد يعنى «لَاَغْلِبَنَّ عَلَى الْمُحادّينَ» معنى آيه چنين است: آنان كه با خدا و رسول دشمنى مىورزند در رديف ذليلترين اشخاصاند خدا حكم و حتمى كرده كه من و پيامبرانم حتماً حتماً بر دشمنان پيروز خواهيم بود كه خدا نيرومند و تواناست. به نظرم مراد از غلبه بقاء دين خدا و كوبيده شدن دشمنان حق است يعنى: آنان كه در هر عصر با پيامبران مخالفت كرده و خواستهاند جلو حق را بگيرند سرنوشتشان كوبيده شدن و از بين رفتن است ولى دين باقى خواهد ماند. احتمال ديگر آن است كه: مقصود مغلوب شدن كسانى باشد كه در عصر پيغمبر با او مبارزه كرده و خواستهاند مانع پيشرفت دين باشند كه خدا قول داده اينگونه اشخاص را در زمان همان پيغمبر يا پس از رفتن او بكوبد و از بين ببرد مثل قوم نوح، صالح، شعيب، بتپرستان مكّه و غيره. قرآن كريم ناطق است براينكه پس از آمدن پيامبران آنان كه ايمان آوردند نجات يافتند و آنان كه با پيغمبر مبارزه كرده و او را (نعوذباللَّه) دروغگو نام دادند منكوب شده و از بين رفتند چنانكه فرموده: [يونس:47]. | و غلبه: پيروزى. مقهور كردن حريف. [بقره:249]. اى بسا گروه كم كه به اذن و يارى خدا بر گروه كثير پيروز شدند [يوسف:21]. خدا بر كار خود پيروز است و در كار خود عاجز نيست ليكن بيشتر مردم نمىدانند. [روم:2-3]. رجوع شود به «روم». [مجادله:21-22]. ظاهراً اذل بودن براى آن است كه به خدا و رسولش دشمنى كردهاند چون خدا بسيار عزيز و قوى است. لذا دشمن اذل خواهد بود نه ذليل. مفعول «لَاَغْلِبَنَّ» را بايد از «يُحادُّونَ» به دست آورد يعنى «لَاَغْلِبَنَّ عَلَى الْمُحادّينَ» معنى آيه چنين است: آنان كه با خدا و رسول دشمنى مىورزند در رديف ذليلترين اشخاصاند خدا حكم و حتمى كرده كه من و پيامبرانم حتماً حتماً بر دشمنان پيروز خواهيم بود كه خدا نيرومند و تواناست. به نظرم مراد از غلبه بقاء دين خدا و كوبيده شدن دشمنان حق است يعنى: آنان كه در هر عصر با پيامبران مخالفت كرده و خواستهاند جلو حق را بگيرند سرنوشتشان كوبيده شدن و از بين رفتن است ولى دين باقى خواهد ماند. احتمال ديگر آن است كه: مقصود مغلوب شدن كسانى باشد كه در عصر پيغمبر با او مبارزه كرده و خواستهاند مانع پيشرفت دين باشند كه خدا قول داده اينگونه اشخاص را در زمان همان پيغمبر يا پس از رفتن او بكوبد و از بين ببرد مثل قوم نوح، صالح، شعيب، بتپرستان مكّه و غيره. قرآن كريم ناطق است براينكه پس از آمدن پيامبران آنان كه ايمان آوردند نجات يافتند و آنان كه با پيغمبر مبارزه كرده و او را (نعوذباللَّه) دروغگو نام دادند منكوب شده و از بين رفتند چنانكه فرموده: [يونس:47]. | ||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::غَلَبَت]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۳۲
ریشه کلمه
- غلب (۳۱ بار)
قاموس قرآن
و غلبه: پيروزى. مقهور كردن حريف. [بقره:249]. اى بسا گروه كم كه به اذن و يارى خدا بر گروه كثير پيروز شدند [يوسف:21]. خدا بر كار خود پيروز است و در كار خود عاجز نيست ليكن بيشتر مردم نمىدانند. [روم:2-3]. رجوع شود به «روم». [مجادله:21-22]. ظاهراً اذل بودن براى آن است كه به خدا و رسولش دشمنى كردهاند چون خدا بسيار عزيز و قوى است. لذا دشمن اذل خواهد بود نه ذليل. مفعول «لَاَغْلِبَنَّ» را بايد از «يُحادُّونَ» به دست آورد يعنى «لَاَغْلِبَنَّ عَلَى الْمُحادّينَ» معنى آيه چنين است: آنان كه با خدا و رسول دشمنى مىورزند در رديف ذليلترين اشخاصاند خدا حكم و حتمى كرده كه من و پيامبرانم حتماً حتماً بر دشمنان پيروز خواهيم بود كه خدا نيرومند و تواناست. به نظرم مراد از غلبه بقاء دين خدا و كوبيده شدن دشمنان حق است يعنى: آنان كه در هر عصر با پيامبران مخالفت كرده و خواستهاند جلو حق را بگيرند سرنوشتشان كوبيده شدن و از بين رفتن است ولى دين باقى خواهد ماند. احتمال ديگر آن است كه: مقصود مغلوب شدن كسانى باشد كه در عصر پيغمبر با او مبارزه كرده و خواستهاند مانع پيشرفت دين باشند كه خدا قول داده اينگونه اشخاص را در زمان همان پيغمبر يا پس از رفتن او بكوبد و از بين ببرد مثل قوم نوح، صالح، شعيب، بتپرستان مكّه و غيره. قرآن كريم ناطق است براينكه پس از آمدن پيامبران آنان كه ايمان آوردند نجات يافتند و آنان كه با پيغمبر مبارزه كرده و او را (نعوذباللَّه) دروغگو نام دادند منكوب شده و از بين رفتند چنانكه فرموده: [يونس:47].
